Κι ενώ παγκοσμίως όπου υπάρχει καταπίεση, εξαθλίωση, αυταρχισμός υπάρχει αντίδραση και αντίσταση, εμείς στης Ελλάδα της «ευημερίας και της ανάπτυξης», όχι μόνο μένουμε αδρανείς και τους ανεχόμαστε, αλλά τους βγάζουμε και πρώτους σε δημοσκοπήσεις, στηρίζουμε τις συνδικαλιστικές τους παρατάξεις στα σωματεία και τους συλλόγους, τροφοδοτούμε και ενισχύουμε την κοινωνική πόλωση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό, αδιαφορούμε ή ακόμα και επιθυμούμε τον εργασιακό θάνατο του διπλανού μας. Άξιοι της μοίρας μας είμαστε τελικά! Είμαστε ότι μας αξίζει!
Πώς να μιλήσεις για αντίσταση στους θλιβερούς καιρούς του φασισμού και της υποτίμησης της ανθρώπινης ζωής; Υποτίμηση πολλαπλή, δίνοντας προτεραιότητα στους αριθμούς αντί στην ανθρώπινη ζωή, προσφέροντας το χρήμα στους νεκροθάφτες αντί στους κοινωνικούς μαιευτήρες. Πώς συνθηκολόγησε με τούτη την αθλιότητα ο «υπερήφανος» λαός; Υπάρχει μάθημα; Παράχθηκε γνώση;
Βεβαίως. Αρκεί να την εξάγεις. Αρκεί να παρατηρήσεις τα σημάδια. Γιατί τη γνώση ακολουθεί η δράση.