 |
| Σε δύο πολύ κεντρικά σημεία Κουφαλίων και Πέλλας: κολωνάκια και χορταράκια |
|
Το ότι η Πέλλα έχει εγκαταλειφθεί στο έλεος θεού και ανθρώπων και όχι μόνο τώρα με τον Καλλικράτη ως «φυσική» του συνέπεια
αλλά από καιρό, είναι κοινή πεποίθηση και κοινό μυστικό. Η
φροντίδα της καθημερινότητας είναι πλέον μόνο συμβατική και όχι με βάση τις πραγματικές ανάγκες και φέρνει μνήμες από παλιές εποχές με τους χωματόδρομους και την πλήρη ανυπαρξία σύγχρονων οικοδομικών και πολεοδομικών υποδομών. Τότε που η φύση από μόνη της «φρόντιζε» για όλα. Τους γεμάτους σκόνη και σκουπίδια δρόμους καθάριζε ο άνεμος, ασφαλτικό οδόστρωμα δεν υπήρχε ώστε να θέλει επιδιόρθωση και τα χαντάκια τα γέμιζε ή τα άδειαζε η βροχή, τα χόρτα φύτρωναν και ξεραίνονταν μόνα τους και γενικά όλη τη χλωρίδα τη διαμόρφωνε η φύση, οι λάμπες στις μια δυο κολώνες ανά γειτονιά δεν είχαν και τόση σημασία αν ήταν ή όχι καμμένες, η κεντρική πλατεία και η «βόλτα» παρότι «ξέφραγο αμπέλι», δεν είχε παρκαρισμένα τρακτέρ, αυτοκίνητα και μηχανάκια, σκουπίδια σε σωρούς δεν έβλεπες στους κεντρικούς δρόμους σκορπισμένα να τα ανακατεύουν αδέσποτα γάτες και σκύλοι και κάθε είδους τρωκτικό, κτλ κτλ. Ακόμη και για το Αρχαιολογικό Μουσείο και τον χώρο η φύση έβαλε το «χεράκι» της για την επισκεψιμότητα τους με την κατασκευή εθνικής οδού ανάμεσά τους... Τα θυμούνται οι παλαιότεροι και μάλλον τα νοσταλγούν και μελαγχολούν...
Όμως το σήμερα είναι εντελώς διαφορετικό και η φύση δυστυχώς δεν τα καταφέρνει από μόνη της.
