Λίγο πριν απο τα 50 έμαθα να αγαπώ κάθε μου κύτταρο. Να ισορροπώ ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω μου χωρίς να ταλαντεύομαι.
Να έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου χωρίς
την επιβεβαίωση κανενός. Να με αποδέχομαι με τα σωστά και τα λάθη μου.
Να κάνω τις δικές μου επιλογές χωρίς ξένες παρεμβάσεις. Έμαθα να
ονειρεύομαι χωρίς να φοβάμαι. Να ελπίζω χωρίς να δειλιάζω. Να δίνομαι
χωρίς να ξοδεύομαι.
Έμαθα πως οι μεγαλύτερες αξίες της ζωής
μας είναι κρυμμένες στα πιο μικρά και καθημερινά πράγματα. Οι
ομορφότερες στιγμές της μοιράζονται με ανθρώπους που τις αξίζουν. Οι πιο
σημαντικές είναι εκείνες που έχουν κάτι απο την ψυχή μας. Και οι
ωραιότερες εκείνες που χάραξαν την ύπαρξη μας.