- Ήταν που η επόμενη μέρα έτυχε Ψυχοσάββατο;
- Ήταν οι συγκλονιστικές εικόνες που μεταδίδει καθημερινά η τηλεόραση;
- Ήταν οι συνεχείς εκκλήσεις για βοήθεια;
- Ή μήπως ήταν η ήρεμη αλλά αποφασισμένη αντίδραση της κοινωνίας μας απέναντι στη ντροπή της εικόνας του Δημοτικού Συμβουλίου, των κραυγών των διαμαρτυρομένων, του καψίματος των στρατοπέδων στα Γιαννιτσά, του οργώματος του στρατοπέδου στα Άθυρα;
- Ήταν οι συγκλονιστικές εικόνες που μεταδίδει καθημερινά η τηλεόραση;
- Ήταν οι συνεχείς εκκλήσεις για βοήθεια;
- Ή μήπως ήταν η ήρεμη αλλά αποφασισμένη αντίδραση της κοινωνίας μας απέναντι στη ντροπή της εικόνας του Δημοτικού Συμβουλίου, των κραυγών των διαμαρτυρομένων, του καψίματος των στρατοπέδων στα Γιαννιτσά, του οργώματος του στρατοπέδου στα Άθυρα;
Ό,τι και να ήταν, η βοήθεια που συγκεντρώθηκε χθες (Παρασκευή) για τους πρόσφυγες στην Ειδομένη ξεπέρασε κάθε προηγούμενο:
- 3.000 μερίδες μαγειρεμένου φαγητού (μπορεί και παραπάνω)
- 2.000 περίπου σάντουιτς
- πάνω από 1.500 βρασμένα αυτά
- περισσότερα από 100 ψωμιά
- 50 κλούβες με φρούτα
- εκατοντάδες κρουασάν και μπισκότα
- μακαρόνια, ρύζια, φασόλια, λάδι, νερά, χυμοί, είδη προσωπικής υγιεινής
- δεκάδες σακούλες με ρούχα
Έξι αυτοκίνητα, φορτωμένα μέχρι επάνω, πήγαμε στην Ειδομένη, και δεν τα χωρέσαμε όλα.
Μπράβο στα Γιαννιτσά και τα γύρω χωριά!. Μπράβο στους συμπολίτες μας, που ανώνυμα προσέφεραν από το υστέρημά τους! Αυτό είναι το πρόσωπο της πόλης μας! --------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η κατάσταση στα σύνορα καθημερινά χειροτερεύει:
- Χιλιάδες άνθρωποι εγκλωβισμένοι. Άνδρες, γυναίκες, νέοι, ηλικιωμένοι, άρρωστοι, ανάπηροι με καροτσάκια και παιδιά κάθε ηλικίας … χιλιάδες παιδιά. Ζουν με την ελπίδα μήπως την επόμενη μέρα καταφέρουν και περάσουν. Χθες πέρασαν περίπου 150. Το «μήπως αύριο είμαι εγώ ο 151ος;», τους δίνει απαντοχή.
- Εκατοντάδες σκηνές στον καταυλισμό και στα γύρω χωράφια. Μέσα στη λάσπη από την προχθεσινή βροχή.
- Οι συνθήκες υγιεινής εκτός καταυλισμού ανύπαρκτες.
- Καίγονται ξύλα, πλαστικά, ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς για λίγη ζεστασιά το βράδυ.
- Ατέλειωτες ουρές είτε για φαγητό είτε για το «χαρτάκι» της Αστυνομίας.
- Οι εθελοντές και οι άνθρωποι των μη κυβερνητικών οργανώσεων δίνουν τη μάχη με την πείνα, την αρρώστια, το χάος στήθος με στήθος.
- Μια πολιτεία ολόκληρη, άναρχη, ανοργάνωτη, χωρίς υποδομές, έχει στηθεί εκεί στα σύνορα.
Όπως βλέπουμε ντοκιμαντέρ από χώρες της Αφρικής που τις έχουν πλήξει φυσικές καταστροφές ή πόλεμοι, τέτοιες εικόνες αντικρίζει κανείς στην Ειδομένη. Κι όπως αναρωτιόμαστε για τις χώρες τις Αφρικής «Μα τι έκανε τότε η πολιτισμένη ανθρωπότητα», έτσι θα αναρωτιούνται αργότερα τα παιδιά μας «Μα τι έκαναν η Ευρώπη, η χώρα μας, οι γονείς μας γι’ αυτούς τους ανθρώπους;». -------------------------------------------------------------------------------------------------------------
- 3.000 μερίδες μαγειρεμένου φαγητού (μπορεί και παραπάνω)
- 2.000 περίπου σάντουιτς
- πάνω από 1.500 βρασμένα αυτά
- περισσότερα από 100 ψωμιά
- 50 κλούβες με φρούτα
- εκατοντάδες κρουασάν και μπισκότα
- μακαρόνια, ρύζια, φασόλια, λάδι, νερά, χυμοί, είδη προσωπικής υγιεινής
- δεκάδες σακούλες με ρούχα
Έξι αυτοκίνητα, φορτωμένα μέχρι επάνω, πήγαμε στην Ειδομένη, και δεν τα χωρέσαμε όλα.
Μπράβο στα Γιαννιτσά και τα γύρω χωριά!. Μπράβο στους συμπολίτες μας, που ανώνυμα προσέφεραν από το υστέρημά τους! Αυτό είναι το πρόσωπο της πόλης μας! --------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η κατάσταση στα σύνορα καθημερινά χειροτερεύει:
- Χιλιάδες άνθρωποι εγκλωβισμένοι. Άνδρες, γυναίκες, νέοι, ηλικιωμένοι, άρρωστοι, ανάπηροι με καροτσάκια και παιδιά κάθε ηλικίας … χιλιάδες παιδιά. Ζουν με την ελπίδα μήπως την επόμενη μέρα καταφέρουν και περάσουν. Χθες πέρασαν περίπου 150. Το «μήπως αύριο είμαι εγώ ο 151ος;», τους δίνει απαντοχή.
- Εκατοντάδες σκηνές στον καταυλισμό και στα γύρω χωράφια. Μέσα στη λάσπη από την προχθεσινή βροχή.
- Οι συνθήκες υγιεινής εκτός καταυλισμού ανύπαρκτες.
- Καίγονται ξύλα, πλαστικά, ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς για λίγη ζεστασιά το βράδυ.
- Ατέλειωτες ουρές είτε για φαγητό είτε για το «χαρτάκι» της Αστυνομίας.
- Οι εθελοντές και οι άνθρωποι των μη κυβερνητικών οργανώσεων δίνουν τη μάχη με την πείνα, την αρρώστια, το χάος στήθος με στήθος.
- Μια πολιτεία ολόκληρη, άναρχη, ανοργάνωτη, χωρίς υποδομές, έχει στηθεί εκεί στα σύνορα.
Όπως βλέπουμε ντοκιμαντέρ από χώρες της Αφρικής που τις έχουν πλήξει φυσικές καταστροφές ή πόλεμοι, τέτοιες εικόνες αντικρίζει κανείς στην Ειδομένη. Κι όπως αναρωτιόμαστε για τις χώρες τις Αφρικής «Μα τι έκανε τότε η πολιτισμένη ανθρωπότητα», έτσι θα αναρωτιούνται αργότερα τα παιδιά μας «Μα τι έκαναν η Ευρώπη, η χώρα μας, οι γονείς μας γι’ αυτούς τους ανθρώπους;». -------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Οι άνθρωποι κι εκεί ίδιοι, όπως σε κάθε κοινωνία.
Αυτοί που υπομονετικά στέκονται στην ουρά κι αυτοί που σκουντάνε ή πονηρά πάνε να μπουν μπροστά (πώς να κατακρίνεις όμως κάποιον που πεινάει;).
Αυτοί που λένε και ξαναλένε «ευχαριστώ» (η συντριπτική πλειονότητα) και οι λίγοι απαιτητικοί και δυσαρεστημένοι.
Αυτοί που παίρνουν ήρεμα το φαγητό τους και φεύγουν και κάποιοι που έρχονται και δεύτερη φορά να ξαναπάρουν (πώς να τους κακολογήσεις όμως αυτόν που ζει με την αγωνία για την οικογένειά του μήπως αύριο δεν έχει;).
Αυτοί που παθητικά περιμένουν κι άλλοι που αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες.
Αυτοί που, όταν τους δίνεις κάτι, χαμηλώνουν από ντροπή τα μάτια και κοκκινίζουν κι αυτοί που επικαλούνται τα παιδιά τους (αλήθεια; ψέματα; πώς να το καταλάβεις και τι νόημα έχει;), για να ζητήσουν κι άλλο.
Και τα παιδιά; Τα παιδιά, όπως παντού και πάντα, τα ίδια: θα τρέξουν πίσω από τ’ αυτοκίνητα, θα βάλουν δυο πέτρες για εστία και θα παίξουν μπάλα, θα γελάσουν με μια αστεία γκριμάτσα, θα πέσουν και θα κλάψουν, θα χαρούν μια καραμέλα, θα ορμήσουν για ένα κρουασάν, θα σκαρφιστούν κάθε χαριτωμένη πονηριά για ένα χυμό…. --------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αυτοί που υπομονετικά στέκονται στην ουρά κι αυτοί που σκουντάνε ή πονηρά πάνε να μπουν μπροστά (πώς να κατακρίνεις όμως κάποιον που πεινάει;).
Αυτοί που λένε και ξαναλένε «ευχαριστώ» (η συντριπτική πλειονότητα) και οι λίγοι απαιτητικοί και δυσαρεστημένοι.
Αυτοί που παίρνουν ήρεμα το φαγητό τους και φεύγουν και κάποιοι που έρχονται και δεύτερη φορά να ξαναπάρουν (πώς να τους κακολογήσεις όμως αυτόν που ζει με την αγωνία για την οικογένειά του μήπως αύριο δεν έχει;).
Αυτοί που παθητικά περιμένουν κι άλλοι που αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες.
Αυτοί που, όταν τους δίνεις κάτι, χαμηλώνουν από ντροπή τα μάτια και κοκκινίζουν κι αυτοί που επικαλούνται τα παιδιά τους (αλήθεια; ψέματα; πώς να το καταλάβεις και τι νόημα έχει;), για να ζητήσουν κι άλλο.
Και τα παιδιά; Τα παιδιά, όπως παντού και πάντα, τα ίδια: θα τρέξουν πίσω από τ’ αυτοκίνητα, θα βάλουν δυο πέτρες για εστία και θα παίξουν μπάλα, θα γελάσουν με μια αστεία γκριμάτσα, θα πέσουν και θα κλάψουν, θα χαρούν μια καραμέλα, θα ορμήσουν για ένα κρουασάν, θα σκαρφιστούν κάθε χαριτωμένη πονηριά για ένα χυμό…. --------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μοιράσαμε σχεδόν όσα πράγματα είχαμε (με τη βοήθεια νέων παλικαριών-προσφύγων και φύγαμε αργά το βράδυ. Οι τελευταίοι της εθελοντικής κουζίνας έπλεναν τα σκεύη (μιλάμε για δεκάδες λεκάνες και ταψιά), για να είναι έτοιμα για την επόμενη μέρα. Η φασαρία καταλάγιαζε. Μικρές φωτιές παντού. Ένα άσπρο σύννεφο καπνού πάνω από τον καταυλισμό. Μια οικογένεια (πάνω από δέκα άτομα) καθόταν έξω από τη σκηνή της και ήσυχα – ήσυχα κουβέντιαζε. Στο βάθος της σκηνής μια μάνα βύζαινε το μωρό της…
Η ζωή είναι πιο δυνατή από τις στερήσεις και τις κακουχίες, από τον ίδιο το θάνατο … και συνεχίζεται! --------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αύριο, Κυριακή, 6 Μαρτίου, δεν ξεχνάμε την εκδήλωση αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες στο Πνευματικό Κέντρο Γιαννιτσών, στις 11 το πρωί.
Να είμαστε όλοι εκεί:
- Για να πληροφορηθούμε
- Να συζητήσουμε
- Να αντισταθούμε στην ξενοφοβία και το ρατσισμό
- Να οργανώσουμε την αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες
Η ζωή είναι πιο δυνατή από τις στερήσεις και τις κακουχίες, από τον ίδιο το θάνατο … και συνεχίζεται! --------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αύριο, Κυριακή, 6 Μαρτίου, δεν ξεχνάμε την εκδήλωση αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες στο Πνευματικό Κέντρο Γιαννιτσών, στις 11 το πρωί.
Να είμαστε όλοι εκεί:
- Για να πληροφορηθούμε
- Να συζητήσουμε
- Να αντισταθούμε στην ξενοφοβία και το ρατσισμό
- Να οργανώσουμε την αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες
Πρόσκληση εκδήλωσης αλληλεγγύης
στους πρόσφυγες
Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η
Σας καλούμε στην
εκδήλωση-συζήτηση, που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή,
6-3-2016, ώρα 11 π.μ., στο Πνευματικό Κέντρο Γιαννιτσών,
με θέμα: «Η
ανθρωπιά δεν έχει σύνορα - Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες».
Ομιλητές:
1) Γιώργος
Τσιάκαλος, Ομ. καθηγητής Παιδαγωγικής Σχολής Α.Π.Θ.,
2) Θανάσης
Ν. Παπαθανασίου, Δρ. Θεολογίας, Διευθυντής του
περιοδικού «Σύναξη».
Διοργανωτές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου