Όταν ο Τούρκος αναπληρωτής πρωθυπουργός Νουμάν Κουρτουλμούς
ανακοίνωνε την «προσωρινή» αναστολή εφαρμογής της Ευρωπαϊκής Σύμβασης
για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί η
κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην Τουρκία, φρόντισε να υπογραμμίσει ότι
στην ίδια ακριβώς ενέργεια είχε προβεί και η Γαλλία, μετά τα
τρομοκρατικά χτυπήματα του Νοεμβρίου 2015.
Η αναφορά του Τούρκου αξιωματούχου στη γαλλική κατάσταση έκτακτης
ανάγκης δεν ήταν διόλου τυχαία. Το αντίθετο: με τον τρόπο αυτό
επιχειρούσε να προκαταβάλει τις όποιες, απολύτως εύλογες, αντιδράσεις
στον παροξυσμό αυταρχικότητας του Ερντογάν μετά το αποτυχημένο
πραξικόπημα με το (αμφίβολης πειστικότητας) επιχείρημα ότι, τέλος
πάντων, η Τουρκία δεν πράττει τίποτε περισσότερο από αυτό που πράττει η
κοιτίδα του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, ευρισκόμενη και αυτή ενώπιον μιας
άμεσης και κρίσιμης απειλής.