Τι κι αν η Ελληνική Πολιτεία, η Αθλητική Ηγεσία και η ΕΠΟ γυρίζουν την πλάτη στα ερασιτεχνικά ποδοσφαιρικά σωματεία και γενικότερα στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, έστω ακόμα κι αν παραδέχονται ότι είναι ο βασικός αιμοδότης, η πνοή και η ζωή του ελληνικού ποδοσφαίρου και του ελληνικού αθλητισμού. Τι κι αν με αποφάσεις, προφάσεις, λάθη, παραλείψεις και αδυναμίες τους κάνουν το βίο αβίωτο αυτών των ερασιτεχνικών σωματείων. Τι κι αν όλοι αυτοί οι μεγαλοσχήμονες παράγοντες σφυρίζουν αδιάφορα στην αδυναμία, στην ασφυξία, στην ανασφάλεια, ακόμα και στη διάλυση ερασιτεχνικών ποδοσφαιρικών σωματείων.
Υπάρχουν ευτυχώς άνθρωποι του αθλητισμού και του ποδοσφαίρου ειδκότερα σε ότι μας αφορά ως σύλλογο άμεσα, που τόσο με την ποδοσφαιρική αξία τους, αλλά πολύ περισσότερο με το ήθος, την ευγένεια και την ανιδιοτέλεια τους μέσα κι έξω από αθλητικούς χώρους, προσφέρουν και συνεισφέρουν τα μέγιστα από όποια θέση κι αν τους δοθεί η ευκαιρία ή τους ζητηθεί. Γιατί απλά και αγαπούν και τιμούν και στηρίζουν αυτό που κάνουν και δεν ξεχνούν κυρίως από που ξεκίνησαν. Ένα τέτοιο φωτεινό παράδειγμα είναι ο Νίκος Λαζαρίδης, ποδοσφαιριστής σήμερα του Ατρομήτου Αθηνών, με μακρόχρονη παρουσία και αξιομνημόνευτη καριέρα στα εθνικά μας ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα.
