Η σχέση του ανθρώπου με την πορεία της ζωής του αποτέλεσε άξονα, γύρω
από τον οποίο ειπώθηκαν πολλά, συχνά αντιφατικά. Κανείς δεν παρέλειψε
την αναφορά στην τύχη, ως μια δύναμη ανεξήγητη, εκπορευόμενη από κάποια
υπερφυσική δύναμη που ορίζει τον κόσμο.
Αναπόφευκτα, η τύχη η ίδια απέκτησε μαγική διάσταση, για την
κατάκτηση της οποίας οι άνθρωποι κατέφυγαν σε θεοτικά. Αυτή ακριβώς η
δυνατότητα της τύχης να λειτουργεί ως διελκυστίνδα ανάμεσα στο θετικό
και το αρνητικό της πρόσωπο επισημάνθηκε από τους αρχαίους λαούς.
Κλασικό είναι το παράδειγμα της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας που
αναγόρευσε σε θεότητα την τύχη, πρωτίστως διότι πίστευαν ότι ήταν μια
ανεξάρτητη από τη θέλησή τους μεταβλητή.
