Από την αρχή της καπιταλιστικής κρίσης παρατηρούμε την αποδέσμευση από το περιθώριο των φασιστικών ιδεών, με ουσιαστικό επίκεντρο την μορφή του φανατικού εθνικισμού που θεωρεί το έθνος προϊόν των γενετικών ορμέμφυτων, και την διάδοσή τους μέσα σε ορισμένα κοινωνικά στρώματα: τα μεσαία, που μέχρι τα πριν κρατούσαν μια άθικτη κοινωνική θέση, και τα κατώτερα που διακατέχονται από μεγάλη απογοήτευση για την πεζότητα και την χωρίς μέλλον ζωή τους.
