Το άσυλο και η κοινή λογική

Το βράδυ της 9ης Ιουλίου μαθαίνουμε από τον επίσημο λογαριασμό στο Twitter της Ελληνικής Αστυνομίας πως «Πραγματοποιήθηκε οργανωμένη επιχείρηση σε χώρους του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Συνελήφθησαν επτά άτομα για εμπορία και διακίνηση ναρκωτικών». Λίγες μόνο ώρες μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης η είδηση επιχειρείται να παρουσιαστεί ως εικόνα από το άμεσο μέλλον. Η απόφαση περί κατάργησης του Πανεπιστημιακού Ασύλου υπήρξε μια από τις λιγοστές ευκρινείς προεκλογικές δεσμεύσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη. Βεβαίως δεν απασχόλησε κανέναν από τους θιασώτες αυτής της «μεταρρύθμισης» ποια η εξέλιξη της προαναφερθείσας είδησης, τι να απέγιναν οι προσαχθέντες; Απαγγέλθηκαν κατηγορίες και αν ναι ποιες ήταν; Δε θα την αποκαλύψω, κάντε την έρευνα σας.

Η δυσκολία να συμβιβαστούμε με τις πιθανότητες

Ο Ντάνιελ Κάνεμαν έκανε καριέρα στήνοντας παγίδες λογικής. Σκαρφιζόταν μια ερώτηση, την υπέβαλλε στους φοιτητές του και αποδείκνυε πόσο παράλογη ήταν η απάντησή τους. Αυτά ήταν τα πειράματά του και γι’ αυτά πήρε βραβείο Νόμπελ. Καθόλου περίεργο. 

Το να ρίξεις φως στο πώς σχηματίζουμε απόψεις για καθημερινά θέματα δεν είναι μικρό κατόρθωμα. Ιδίως αν οι εν λόγω απόψεις πολλές φορές δεν αντέχουν στη λογική. Πίσω από τους παραλογισμούς μας κρύβεται η λειψή εικόνα που έχουμε για τα πιθανά και τα εφικτά. 

Πρέπει να μάθουμε να ζούμε σε έναν πιθανοκρατικό κόσμο. Τα τετράγωνα και τα διαγράμματα στα οποία αναφέρθηκα δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να απλώνουν μπροστά μας τις πιθανότητες, να μας λένε πως ό,τι αποφασίζουμε να κάνουμε είναι μόνον ένα μικρό μέρος ενός κόσμου που συχνά αγνοούμε, ενός κόσμου τον οποίο δεν είναι πάντοτε εύκολο να συνειδητοποιήσουμε.