Δεν υπάρχει τίποτα πιο παράλογο από ένα παιδί που φεύγει από τη ζωή. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ενάντιο στη φύση, πιο ενάντιο στον άνθρωπο και τη συνέχειά του… Τίποτα πιο αβάσταχτο και συντριπτικό.
Αλλά δεν υπάρχει τίποτα πιο παράλογο και πιο τραγικό και μαζί εξοργιστικό όταν ένα παιδί φεύγει στο προαύλιο του σχολείου του, μπροστά από την αίθουσα των μαθημάτων, ίσως δίπλα από την πεταμένη βιαστικά σάκα του στα σκαλοπάτια ή κάτω από τη μπασκέτα ή δίπλα από τον “κολλητό” του φίλο… Γιατί;
Αλλά δεν υπάρχει τίποτα πιο παράλογο και πιο τραγικό και μαζί εξοργιστικό όταν ένα παιδί φεύγει στο προαύλιο του σχολείου του, μπροστά από την αίθουσα των μαθημάτων, ίσως δίπλα από την πεταμένη βιαστικά σάκα του στα σκαλοπάτια ή κάτω από τη μπασκέτα ή δίπλα από τον “κολλητό” του φίλο… Γιατί;
