Ανοιχτή επιστολή προς τον Γιάνη Βαρουφάκη: Το σχέδιο Β λέγεται δημοκρατία

Των Thomas Coutrot (οικονομολόγος, επιστημονική επιτροπή Attac Γαλλίας) και Bruno Théret (οικονομολόγος, διευθυντής ερευνών, Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών - CNRS)

Αγαπητέ Γιάνη Βαρουφάκη,

Επί πέντε μήνες ήσασταν η ζωντανή έκφραση των ελπίδων πολλών ευρωπαίων πολιτών. Προσφέρατε έναν αέρα διανοητικής ειλικρίνειας και αυστηρότητας στον κύκλο των γκρίζων ανθρώπων του Eurogroup. Προσπαθήσατε με πείσμα να τηρήσετε τον λόγο σας απέναντι στους έλληνες ψηφοφόρους: να βάλετε τέλος στην λιτότητα παραμένοντας στο ευρώ. Αλλά τέλη Ιουνίου τα ζόμπι του  Eurogroup και του Συμβουλίου, ενισχυμένα από την απομόνωση της Ελλάδας και ασθενή κινήματα αλληλεγγύης στην Ευρώπη, σας έστειλαν ένα τελεσίγραφο: υποκύψτε η εγκαταλείψτε το ευρώ.

Δημήτρη, εγώ έχω δει το σχέδιο Β

Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ένα άρθρο του Δημήτρη Ψαρρά στην Εφημερίδα των Συντακτών, κυρίως επειδή σέβομαι τον συντάκτη και το έργο του. Ο Δημήτρης πάνω-κάτω υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει κανένα σοβαρό σχέδιο εξόδου από το ευρώ και ότι στην καλύτερη περίπτωση το σχέδιο αυτό περιλαμβάνει κάποιες ιδέες και γενικές διατυπώσεις, ότι σίγουρα δεν είναι αρκετά αριστερό (αφού κάποιος που έχει βοηθήσει είχε έναν βοηθό που προσχώρησε στη Λεπέν) και, τέλος πάντων, ότι αν υπήρχε κάτι σοβαρό δεν θα ντρέπονταν να το βγάλουν. Αυτή η νέα γραμμή «Τσίπρα» δεν έχει μεγάλες διαφορές τελικά από αυτή που παρουσιάζει ο Μπάμπης.

Ένα «εναλλακτικό σχέδιο» για το οποίο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήξερε και δεν άκουσε τίποτα

Ο κ. Τσίπρας το πρωί της Δευτέρας 13 Ιουλίου, ακολουθώντας τους προκατόχους του, συμφώνησε σε νέο μνημόνιο. Έθεσε το γνωστό δίλημμα "μνημόνιο ή χρεοκοπία". Τις επόμενες ώρες και μέρες, τόσο ο Α. Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και το σύνολο των μεγάλων ΜΜΕ και των αστικών πολιτικών κομμάτων, επιδόθηκαν σε μια ακατάσχετη τερατολογία για την έξοδο από την Ευρωζώνη. Με αρλούμπες, συνειδητά ψέματα και ανακρίβειες επιχείρησαν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι και το τρίτο μνημόνιο αποτελεί μονόδρομο, ακριβώς όπως τα δύο προηγούμενα. Από τον ίδιο τον κ.Τσίπρα που μας πληροφόρησε ότι "ο συνταξιούχος με τη σύνταξή του σε δραχμές θα έβγαζε τρεις μέρες και όχι ένα μήνα", μέχρι τον κ. Μάρδα που μας διαβεβαίωσε ότι σε περίπτωση δημόσιου ελέγχου των συναλλαγματικών διαθέσιμων της ΤτΕ, η ΕΚΤ θα έβγαζε πλαστά το σύνολο των χαρτονομισμάτων του ευρώ που κυκλοφορούν παγκοσμίως. Οι τερατολογίες για τη δραχμή εκτοξεύονται χωρίς λογική, συνειρμό ή απόδειξη.

«Ουτοπία ή ρεαλισμός η εθνικοποίηση των τραπεζών;»

«Οι τράπεζες θα βρεθούν υπό δημόσιο κοινωνικό έλεγχο και εμάς δεν μας φοβίζει να πούμε τη λέξη: θα εθνικοποιηθούν. Θα λειτουργήσουν στη βάση των συμφερόντων των Ελλήνων, στη βάση των συμφερόντων του ελληνικού Δημοσίου»

Αλέξης Τσίπρας, ΔΕΘ 2013

Εκτός από την κακή λέξη που αρχίζει από «γκρ», που η πιθανότητά της όλο απομακρύνεται και όλο εδώ είναι, υπάρχει μια άλλη λέξη που, αν και δεν ήταν πάντα αρνητικά φορτισμένη, πλέον δύσκολα προφέρεται, καθώς λοιδορείται ως ανεδαφική, ή αλλιώς «ριφιφί» και «πραξικόπημα της δραχμής», όπως έγραψαν οι νέες μονταζιέρες. Λέγεται «εθνικοποίηση» των τραπεζών ή αλλιώς δημόσιος και κοινωνικός έλεγχος για όσους προτιμούν μια λιγότερο εθνο-κεντρική αφήγηση.