Στο έπος της ελληνικής ψυχιατρικής μεταρρύθμισης που μετράει 33 χρόνια, το καινούργιο νομοσχέδιο για την ψυχική υγεία είναι μια ανατροπή που θα έκανε ακόμα και τον Όμηρο να σηκώσει το φρύδι. Μολονότι η κινητήρια δύναμη αυτής της μεταρρύθμισης ήταν πάντα η καλοήθης στροφή προς την κοινοτική φροντίδα και περίθαλψη, συνακόλουθα με τη διεθνή τάση, η προτεινόμενη αναδιάρθρωση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας και ιδίως της απεξάρτησης δεν ευθυγραμμίζεται με αυτή την ευγενή προσδοκία.
