Κάποιες φορές οι λέξεις, αντί να προσδιορίζουν και να ξεκαθαρίζουν
νοήματα χρησιμοποιούνται ακριβώς για το αντίθετο: για να δημιουργήσουν
σύγχυση και να καλύψουν απώτερους στόχους. Για παράδειγμα η λέξη
«αξιολόγηση» σύμφωνα με το λεξικό σημαίνει «την ενέργεια ή το αποτέλεσμα
του «αξιολογώ», δηλαδή τον προσδιορισμό της αξίας , της σημασίας και
της ποιότητας ενός πράγματος με καθορισμένα κριτήρια». Στην προκειμένη
περίπτωση ωστόσο η αξιολόγηση από τους θεσμούς σημαίνει την καθοδήγηση
της εκλεγμένης ελληνικής κυβέρνησης για την υλοποίηση των απαιτήσεων των
δανειστών.
Από το γεγονός αυτό ωστόσο, προκύπτει ένα βασικό πρόβλημα: στις
δυτικές δημοκρατίες την αξιολόγηση των κυβερνήσεων δεν την κάνουν
τεχνοκράτες-επόπτες (ξένων) συμφερόντων. Η αξιολόγηση προκύπτει ως
αποτέλεσμα των εκλογών και έκφραση της λαϊκής βούλησης.
