Είναι κάπως... ελληνικό. Δηλαδή, κινέζικο. Ακούγεται σαν κινέζικα, δηλαδή, που σημαίνει ακούγεται σαν ελληνικά για όλους τους άλλους εκτός από τους Ελληνες. Κινέζικα ακούγονται μόνο στους Ελληνες, και στους Κινέζους βέβαια, μόνο που οι δεύτεροι τα καταλαβαίνουν. Οι Ελληνες πάλι δυσκολεύονται να καταλάβουν και τα ελληνικά πλέον. Πάντως, υπάρχει κάποιο μπέρδεμα εδώ, και σίγουρα δεν έχει να κάνει με τον αρχαίο λαό της Απω Ανατολής, αλλά με τον άλλο αρχαίο της Ανω Παναγούλας – του λόγου μας. Κι επειδή κάπου άρχισα να μην καταλαβαίνω ούτε η ίδια τα ελληνικά μου, εξηγούμαι: τι συμβαίνει με τις ελληνικές λεξούλες; Γίνεται να είναι απλά λέξεις; Να μη φέρουν πάντα βαθιά και αρχέγονα νοήματα;