Είναι πώς του ’κατσε καθενός η πανδημία. Αλλοι πιάσαν την κλασική λογοτεχνία (κάλλιο αργά...), άλλοι γίναν φέτες από τη γυμναστική (ούτε καν!), άλλοι γίναν πιο ζωντόβολα από τα πριν (κι όμως γίνεται), οι περισσότεροι γίναμε φυτά μπροστά στο Netflix και κάποιοι... πώς να το πω... κάπως σαν να γύρισαν τα μέσα όξω τους.
Αλλά πριν τα αναποδογυρίσουν, τα έψαξαν πρώτα. Και ως γνωστόν, ψάχνε ψάχνε, όλο και κάτι περίεργο θα βρεις, όλο και κάποιες ανείπωτες παρορμήσεις θ’ ανασκαλέψεις, όλο και κάτι καλοκρυμμένες πεποιθήσεις θα πετύχεις και άντε να συμμαζευτείς μετά. Πλέον το ξέρεις: Οχι, ποτέ δεν θά ’σαι πια ίδιος...
