Μνημόνιο Πισσαρίδη

Η έκθεση Πισσαρίδη υπόσχεται λιγότερους φόρους, καλύτερες δουλειές, και ουσιαστική σύγκλιση του ελληνικού με το μέσο ευρωπαϊκό εισόδημα.

Υπόσχεται επίσης έκρηξη επενδύσεων, αλλαγή παραγωγικού μοντέλου, και μια εξαγωγική οικονομία-τούρμπο που θα αναπτύσσεται με ρυθμούς 3,5% ετησίως έως το έτος 2030. Ομνύει στον εκσυγχρονισμό, υπερχειλίζει από μεταρρυθμιστικό οίστρο, και – κατά τον πρωθυπουργό – «οραματίζεται, μια Ελλάδα που παράγει, εξάγει, καινοτομεί, δημιουργεί πολλές καλά αμειβόμενες δουλειές».

Είναι ένα κράμα έκθεσης ιδεών, παλαιών και νέων τσιτάτων – «διεύρυνση φορολογικής βάσης», «πράσινη ανάπτυξη» κ.λ.π. -, και θολού νεοφιλελευθερισμού που φλερτάρει με μνημονιακές παγίδες.

H Εκθεση Πισσαρίδη «λαγός» του 5ου Μνημονίου

Το κύριο πρόβλημα με την Εκθεση της Ομάδας Πισσαρίδη δεν είναι ούτε ότι στερείται αντικειμενικότητας ούτε ότι υποκινείται από «νεοφιλελεύθερες» δοξασίες, όπως κατηγορείται από κύκλους του ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο: Στερείται επιστημονικής εντιμότητας!

Με «σκονάκια» από ΟΟΣΑ, ΣΕΒ και Ν.Δ. η έκθεση Πισσαρίδη

Είναι αλήθεια ότι η επιτροπή που συνέταξε τη λεγόμενη έκθεση Πισσαρίδη, τουλάχιστον στον τομέα της εκπαίδευσης, δεν έκανε τίποτε παραπάνω από την πιστή συγκέντρωση, ανακεφαλαίωση και αποτύπωση των χιλιοειπωμένων «οδηγιών», «παραινέσεων» του ΟΟΣΑ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ντόπιου Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ).

Κοντολογίς, η έκθεση Πισσαρίδη μάς σερβίρει σαν «φαεινή ιδέα» ξαναζεσταμένο φαγητό νεοφιλελεύθερων συνταγών, μερικών ήδη δοκιμασμένων, άλλων ήδη νομοθετημένων των οποίων τα αποκαΐδια εισπνέουν σήμερα όσοι αναπνέουν μέσα στις σχολικές τάξεις. Στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ένα πασίγνωστο τραγούδι της Αγγλίδας Vera Lynn υποσχόταν ένα ηλιόλουστο μέλλον στους στρατιώτες που έδιναν τις ζωές τους στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Η έκθεση Πισσαρίδη υπόσχεται επίσης επιστροφή στην «κανονικότητα» και ένα λαμπρό μέλλον για την ελληνική εκπαίδευση εάν ακολουθηθεί πιστά η φαρμακευτική της αγωγή.