Η Αργεντινή, τα αρπακτικά κι εμείς

Η Αργεντινή δεν είχε εναλλακτική από το να «επιλέξει», όπως και έπραξε χτες το βράδυ, την επίσημη ανακήρυξη της νέας «χρεοκοπίας» της. Ο μόνος τρόπος να απέφευγε το νέο περιστατικό χρεοκοπίας (default) ήταν να υποκύψει στις πιέσεις δικαστηρίου της Νέας Υόρκης να αποπληρώσει στο ακέραιο τα ομόλογα που είχαν αγοράσει «αρπακτικά ταμεία». Αυτό θα ήταν εξίσου αδύνατο, καθώς η Αργεντινή απλά δεν έχει τα χρήματα να το κάνει, όσο και απαράδεκτο – για τους πιο κάτω λόγους.

Αυτή η ιστορία, και η έως τώρα εξέλιξή της, έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία για τη διεθνή οικονομία παρά για την ίδια την Αργεντινή (και πολύ λιγότερο, έως καθόλου, για εμάς). Ας ξεκινήσουμε όμως με την προϊστορία του σημερινού περιστατικού.

Εικόνα παραλυσίας στα δικαστήρια

Εχουν χυθεί τόνοι μελάνης για να περιγράψουν την ασφυκτική κατάσταση που επικρατεί στη Δικαιοσύνη τα τελευταία είκοσι χρόνια και άλλοι τόσοι για να καταρτιστεί το νομοθετικό πλαίσιο που θα συμβάλει στην επιτάχυνση της απονομής της. Οι αργοί ρυθμοί εκδίκασης των υποθέσεων που σε κάποιες περιπτώσεις φθάνουν στα όρια της αρνησιδικίας, έχουν εκθέσει πολλές φορές τη χώρα μας ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Από το 1997 μέχρι σήμερα η Ελλάδα μέτρα πάνω από 400 καταδίκες για υπερβολικές καθυστερήσεις, ενώ μεταξύ των 47 χωρών του Συμβουλίου της Ευρώπης η Ελλάδα βρίσκεται στις πρώτες πέντε θέσεις όσον αφορά τους αργούς ρυθμούς απονομής της Δικαιοσύνης.

Κουβάρι η διαθεσιμότητα

Οι ομαδικές αιτήσεις αναστολής, οι εκκρεμείς δικαστικές αποφάσεις και οι «διαθέσιμοι» που δεν απολύονται.

Διπλή εμπλοκή στους σχεδιασμούς για τη διαθεσιμότητα και τις απολύσεις την ώρα που η κυβέρνηση τρέχει να προλάβει τον πιεστικό χρόνο των δεσμεύσεων προς την τρόικα. Ενώ τα αιτήματα του ηγετικού επιτελείου του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης έχουν παγώσει από τους εκπροσώπους των δανειστών ως την επάνοδό τους στη χώρα μετά τα μέσα Οκτωβρίου, οι εκκρεμμότητες για το πρώτο κύμα των 12.500 «διαθεσίμων» δεν αφορά μόνο τους 1.349 διοικητικούς υπαλλήλους οκτώ ΑΕΙ αλλά και το δικαστικό μέτωπο των προσωρινών διαταγών κατά της διαθεσιμότητας δημοσίων υπαλλήλων. Προστίθεται έτσι μία ακόμα ψηφίδα στο μωσαϊκό της νομικής και δικαστικής αμφισβήτησης στην εφαρμογή του μέτρου ενώ επέρχεται και διαφοροποίηση δημοσιονομικού κόστους.