Έχει η εγκληματικότητα εθνική ταυτότητα;

Η εγκληματικότητα θεωρείται ως ένα ανώμαλο κοινωνικά φαινόμενο που συναντάται μόνιμα και σταθερά σε κάθε κοινωνία. Ενώ το έγκλημα είναι ένα γεγονός που συμβαίνει στη ζωή του ατόμου και βρίσκεται σε συνάρτηση με ορισμένο τρόπο κοινωνικής διαβίωσης, η εγκληματικότητα στερείται ατομικότητας και δεν είναι παρά ένα σύνολο στατιστικών στοιχείων.

Η σύνδεση της εγκληματικότητας με συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, ή φυλετικά ή εθνικά χαρακτηριστικά, είναι μία προσέγγιση αυθαίρετη, ιδεοληπτική και επικίνδυνη. Εάν π.χ, κάποιος αποδίδει την έξαρση των εγκλημάτων βίας στη μετανάστευση, τότε θα πρέπει να εξηγήσει πώς δράστες εξαιρετικά ειδεχθών εγκλημάτων είναι Έλληνες (βλ. π.χ. την υπόθεση Τοπαλούδη). Επίσης θα πρέπει να έχει στη διάθεση του κατ’ ελάχιστον στατιστικά στοιχεία για να στηρίξει τη θέση του.

Η αρχαία Μακεδονία

Η ιστορία της αρχαίας Μακεδονίας χρειάζεται μια αφήγηση που θα παρουσιάζει τη σύγκρουση μεταξύ γηγενών και επηλύδων (Ελλήνων και μη), τη σύγκρουση μεταξύ ομοεθνών αλλά και μεταξύ αλλοεθνών, αλλά και τις διάφορες μορφές συνεργασίας και αλληλοδιαπλοκής μεταξύ Ελλήνων και μη Ελλήνων. Η εθνικιστική αφήγηση για την «ελληνικότητα της Μακεδονίας» τις παραχαράσσει ξεδιάντροπα αυτές τις διαδικασίες που ορίζουν τη σύνθετη ιστορίας της περιοχής.

Η αναθέρμανση του Μακεδονικού ζητήματος το τελευταίο διάστημα έχει φέρει την ιστορική συζήτηση για το θέμα ξανά στην επιφάνεια. «Η Μακεδονία είναι ελληνική», λέει η κυρίαρχη εθνικιστική αφήγηση, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Για ευνόητους λόγους, η αρχαία Μακεδονία βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της συζήτησης.