Το Εργατικό Κέντρο Γιαννιτσών για την επέτειο του Πολυτεχνείου

Το Εργατικό Κέντρο Γιαννιτσών και οι εργαζόμενοι αποδίδουμε φόρο τιμής στη μνήμη των αγωνιστών της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Όσα χρόνια και αν περάσουν, θα κρατάμε ζωντανό το απελευθερωτικό μήνυμα της ηρωικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 73 που βάφτηκε με το αίμα των πρωτοπόρων φοιτητών και των εργαζόμενων νέων.

Μήνυμα της Λαϊκής Ενότητας για την επέτειο του ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου

75 χρόνια μετά το ΟΧΙ του λαού μας στο φασισμό και το ναζισμό, ο τόπος μας καλείται να πει το δικό του ΟΧΙ στην κατάλυση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας στην εξαθλίωση των μνημονίων, στην ταπεινωτική επιτροπεία από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ. Καλείται ξανά να διαλέξει ανάμεσα στον «ρεαλισμό» της υποταγής και της φτωχοποίησης, που του προτείνει η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τα άλλα μνημονιακά κόμματα, και την αξιοπρέπεια της αντίστασης. Καλείται να αναζητήσει δρόμους και τρόπους για να μπορέσει συλλογικά να αντισταθεί, να οραματιστεί, να δημιουργήσει, να οικοδομήσει το δικό του μέλλον.

Ένα παραμύθι που το έλεγαν Χριστούγεννα

Κι αν ο Ιωσήφ με τη Μαρία, βαδίζοντας προς στη Βηθλεέμ, για να γεννήσει, έπεφταν πάνω στο τείχος που έχτισε το Ισραήλ με τη Γάζα; Κι αν, ακόμη χειρότερα, κυνηγημένοι, με τον Ιησού στην αγκαλιά, για να γλιτώσουν από το σπαθί του Ηρώδη, σκόνταφταν πάνω στο τείχος; Τι θα γινόταν; Προφανώς δεν θα γιόρταζαν οι χριστιανοί τη γέννηση. Το παραμύθι Χριστούγεννα δεν θα είχε ειπωθεί ποτέ.   Της 

Από τις γιορτές λατρείας της αρχαιότητας μέχρι τα Χριστούγεννα, πολλοί μύθοι χώρεσαν. Από το ιστορικό γεγονός μέχρι το απλό σύμβολο πίστης, πολλές θεωρίες διατυπώθηκαν. Και από τις χριστιανικές ιδέες της αγάπης και της ανθρωπιάς μέχρι τη θλίψη της φωτεινής κατανάλωσης, πολλά τσιγάρα δρόμος.

Εκδήλωση εορτασμού της Επετείου της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου 17-11-2014

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Ο Δήμος Πέλλας και οι Σύλλογοι Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας & Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δήμου Πέλλας, σας προσκαλούν στην εκδήλωση εορτασμού της Επετείου της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τη Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014 και ώρα 11:00 στον Ομαδικό Τάφο Γιαννιτσών.

Του χρέους η γενιά

Ρε μάγκα, κάθε φορά που έρχονται παρελάσεις, προβληματίζομαι κάπως. Νιώθω συναισθήματα αντικρουόμενα, περίεργα. Από μικρός το έχω αυτό. Αν μπουκάρεις μέσα στο δωμάτιό μου και ψάξεις κρυφά μέσα στα συρτάρια θα βρεις φωτογραφίες με εμένα να κάνω παρέλαση σε όλες τις φάσεις, από το νηπιαγωγείο μέχρι το στρατό, κάθε Οκτώβρη και κάθε Μάρτη, ήμουν πάντα εκεί, στοιχισμένος, έτοιμος για βήμα συγχρονισμένο με τον διπλανό και με τον μπροστινό μου. Λιώναμε στις πρόβες για καμιά ‘βδομάδα πριν, με το δάσκαλο πάνω από το κεφάλι μας να σφυρίζει για ώρες με τον ίδιο εκνευριστικό ρυθμό και να προσπαθεί απεγνωσμένα να φυτέψει λιγάκι υπερηφάνεια μέσα στα αγουροξυπνημένα κορμιά μας. Να μαθαίνουμε να λέμε ποιήματα ένδοξα με ύφος αγχωμένου παπαγάλου, να χαχανίζουμε την ώρα της δοξολογίας, να στεκόμαστε όρθιοι την ώρα που ακούγαμε επαναλαμβανόμενους λόγους επικήδειους για τους ήρωες του έθνους και μετά να βγαίνουμε σαν κοτόπουλα ντυμένα μπλε που τα ‘ρίξαν έξω από το κοτέτσι και που πρέπει ξαφνικά να βαδίσουν στρατιωτικά κάτω από τους επικούς ήχους της μπάντας που παιάνιζε. Πάλι καλά που ερχόταν η καλύτερη στιγμή στην παρέλαση, όταν η φιλαρμονική είχε παραταχτεί με τέτοιο τρόπο ώστε να περνάμε εμείς ανάμεσα από τα ταμπούρλα και τα άλλα όργανα που θαρρείς ότι βαράγανε στη διαπασών. Όπως περνούσαμε μέσα από αυτό το σκηνικό ένιωθα ένα κλικ μέσα μου, φούντωνε το στήθος μου, λες και πωρωνόμουν με την όλη φάση για εκείνα τα δευτερόλεπτα, ενώ πέφτανε βροχή τα παρατεταμένα χειροκροτήματα από τους παρευρισκόμενους επισήμους και ανεπισήμους. “Μπράβο, μπράβο, ελάτε να κεραστείτε σοκολατάκι μετά”.

Η επέτειος του "ΟΧΙ" στην εποχή των "ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ"

   Μακριά από μένα ο εθνικισμός, αλλά για κάποια πράγματα αισθανόμαστε υπερηφάνεια ως έλληνες. Και όχι πάντα γι' αυτά που η ελληνική ιστορία παρουσιάζει ως ηρωισμούς και κατορθώματα. Και ποτέ όταν αυτή αναφέρεται στο «ξεχωριστό» ελληνικό έθνος...