Ο ύπνος της λογικής γεννάει όντως τέρατα. Τη στιγμή που η κοινωνία
διαλυόταν από τα Mνημόνια, κορυφωνόταν ταυτόχρονα και η αφόρητη πίεση
δεκαετιών πάνω σε εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές για επιδόσεις και
βαθμούς χωρίς κανένα πραγματικό μορφωτικό ή κοινωνικό αντίκρισμα.
Για καιρό η παθολογική επιμονή αυτών που σχεδίαζαν την εκπαιδευτική
πολιτική, αλλά και της κοινωνίας, στην ιδεολογία του πρώιμου νοσηρού
ανταγωνισμού και η ανοχή της βιομηχανικής κλίμακας παραπαιδείας
παρήγαγαν μόνο εξόφθαλμους παραλογισμούς, π.χ. αποκλειστικά άριστους και
αποτυχημένους μαθητές μέσα στο ίδιο εκπαιδευτικό σύστημα χωρίς καθόλου
ενδιάμεσους. Τελικά, η αποχαλίνωση αυτής της κατάστασης εκδικήθηκε την
κοινωνία με την ακατάσχετη πνευματική αποστράγγιση του τόπου από το
τέρας του brain drain.
