Ζούμε σε έναν κόσμο, όπου ο έρωτας έχει διαχρονικά κεντρική -αν όχι κυρίαρχη- θέση στη ζωή των ανθρώπων.
Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε ο θεός έρωτας, ο οποίος
ορθώς απεικονιζόταν σαν ένα παιδί με φτερά κι ένα τόξο στο χέρι. Έτσι
είναι ο έρωτας. Φτερωτός, γιατί πετάει στα σύννεφα. Παιδί, γιατί δεν
ξέρει τι κάνει. Επικίνδυνος, όσο ένα παιδί με ένα όπλο στο χέρι.
Άστοχος, όσο ένα παιδί που ρίχνει βέλη. Ό,τι νά ‘ναι με λίγα λόγια.
Ποιος από εμάς δεν έχει ακούσει τη συμβουλή: «Ακολούθησε την καρδιά σου»;
Και ποιος από όσους το έκαναν, δεν το μετάνιωσε μετά;
