Η αλήθεια είναι ότι η χρονιά που
φεύγει ήταν μία από τις χειρότερες που έζησε η χώρα και οι πολίτες της
στη μεταπολίτευση. Πρόκειται για μια χρονιά έκπτωσης, απελπισίας,
οδυνηρής ταπείνωσης, απαξίωσης σε όλους τους τομείς. Ταυτόχρονα η
κοινωνία υπό το βάρος μιας πρωτοφανούς συντριβής προσπαθεί μέσα από ένα
ένστικτο αυτοσυντήρησης να διατηρήσει τα υπολείμματα ελπίδας που της
έχουν απομείνει ζωντανά. Μιας ελπίδας που θα πυροδοτήσει από τα
συντρίμμια την αρχή μιας νέας ζωής – όπως ακριβώς μετά τους πόλεμους οι
κοινωνίες έβρισκαν τον δρόμο για καλύτερες μέρες.
