Ο κεραυνοβόλος έρωτας των media με τον Κυριάκο

Ήταν ο «αδελφός της Ντόρας», το αουτσάιντερ του «αγωνιστή» Μεϊμαράκη» και του «ανερχόμενου» Τζιτζικώστα, ήταν ένας ακόμη Μητσοτάκης που – όπως ο ίδιος είπε – «πολλοί υποτίμησαν στη διάρκεια της πορείας του».

Μέσα σε μια εβδομάδα έγινε ο νέος Μεσσίας, ο «καταλληλότερος» και ο «μελλοντικός πρωθυπουργός», ο στιβαρός απόφοιτος του Χάρβαρντ και συνειδητός φιλελεύθερος αντικρατιστής που θα αλλάξει εάν όχι τον ρου της… ιστορίας, τουλάχιστον τον ρου της μνημονιακής Ελλάδας μεταλαμπαδεύοντάς της την άδολη ιδεολογική καθαρότητα και ανωτερότητα του νεοφιλελευθερισμού.

Κινούμενη άμμος τα χρέη των ΜΜΕ

Τα... χειρότερα για τον ΔΟΛ (Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη) και το MEGA (Τηλέτυπος) μπορεί να αποφεύχθηκαν, σε αυτήν τη φάση τουλάχιστον, αλλά η κατάσταση σχεδόν στο σύνολο των μεγάλων ομίλων μίντια είναι... εκρηκτική.

Εχουν απολύσει πάνω από το 40% των εργαζομένων που διέθεταν πριν από μια πενταετία και συνεχίζουν, έχουν προχωρήσει σε περικοπές αμοιβών, που σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να ξεπερνούν και το 50%, και ετοιμάζονται και για νέες, αλλά παρ’ όλα αυτά αδυνατούν να βρουν την ισορροπία τους σε ένα περιβάλλον που μοιάζει τα τελευταία χρόνια με κινούμενη άμμο.

Η δημοσιογραφία του κώλου χρειάζεται και το κοινό του κώλου

Σε μια από τις πιο γνωστές και εμβληματικές φράσεις του, ο Ουμπέρτο Έκο σημειώνει πως οι σύγχρονες δικτατορίες δεν επιβάλλονται με τα τανκς, αλλά με τις τηλεοράσεις (κι αν το προεκτείνουμε λίγο, με τα media). Μολονότι στο φοβερό και τρομερό βενζινάδικο-gate δεν μιλάμε για τη δύναμη της επιβολής ενός καθεστώτος, δεν μπορούμε να παραγνωρίζουμε ότι πρόκειται για μια (ακόμη) νίκη της αισθητικής του αυριανισμού επί της δημοσιογραφίας και για την επιβολή της «χούντας» του κίτρινου τύπου…

Ουδείς άνθρωπος με κανονική σκέψη, κριτική αντίληψη και στοιχειώδη κοινωνική μόρφωση θα ασχολούνταν κανονικά με την ιστορία του σκασμένου λάστιχου, ακόμη κι αν «σκόνταφτε» πάνω της. Όμως, η ιστορία του κιτρινισμού της είδησης -και τελικά της ίδιας της δημοσιογραφίας- δεν είναι ούτε τωρινό, ούτε μονοσήμαντο ή εύκολα αντιμετωπίσιμο φαινόμενο. Πρόκειται για έναν πανίσχυρο μηχανισμό προπαγάνδας, που τελικά επιβάλει όχι μόνο άποψη στον δημόσιο διάλογο (και βίο), αλλά και την ίδια την αισθητική του.

Unreal News

Ειλικρινά συγνώμη από αυτόν που έγραψε κάτι παρόμοιο πριν από καιρό στο twitter και δεν θυμάμαι ποιος είναι για να παραθέσω το όνομά του, αλλά εκείνο το «για ένα πράγμα πλέον ζω, για να ρωτάω τους μνημονιακούς, τώρα που ψευτοεπαναστατούν, ναι, αλλά που θα βρείτε τα λεφτά;», το βρήκα καταπληκτική ιδέα και το εφαρμόζω ήδη.

Βλέπετε ξαφνικά κάποια media, όλως τυχαίως σε πλήρη αρμονία με τις αντιμνημονιακές κυβερνητικές ψευτοκορώνες, ανακαλύπτουν πως η Τρόικα τρελάθηκε. Πως εκβιάζει. Πως παίζει ύποπτα παιχνίδια. Πως έχει παράλογες απαιτήσεις και πως ετοιμάζεται να επιβάλλει και νέο μνημόνιο. Όλα τα παραπάνω δεν είναι τα δικά μας συμπεράσματα για τις αξιώσεις των δανειστών, δεν είναι τα ακραία πιστεύω της στήλης που είναι πνεύμα αντιλογίας, είναι απλώς ένα από τα «χτυπήματα» του κυριακάτικου πρωτοσέλιδου της Real News για την Τρόικα. Στις 9 Μάρτη. Ξαφνικά και αναπάντεχα -ή σχεδόν έτσι…

Στο DNA των media ο δανεισμός

Ολοταχώς για το 2014 με βάρη 1 δισ. ευρώ προχωρούν τα συγκροτήματα media στη χώρα μας.

Σε έναν δύσκολο και μακράς πνοής αγώνα επιβίωσης επιδίδονται τα μιντιακά συγκροτήματα της κρίσης, καταγράφοντας ζημίες, αναζητώντας διαφημιστικά έσοδα και διεκδικώντας αναχρηματοδότηση των δανείων τους. Η άλλοτε 11μελής ομάδα των μιντιακών επιχειρήσεων που διαπραγματεύονταν τις μετοχές τους στο ταμπλό του Χ.Α. έχει αποδυναμωθεί, με τις περισσότερες εταιρείες να βρίσκονται εκτός επενδυτικής αγοράς, είτε να έχουν πτωχεύσει είτε να έχουν αιτηθεί υπαγωγής στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα είτε, τέλος, να έχουν τεθεί υπό επιτήρηση.