Δώδεκα χρόνια μετά: Τα παιδιά του Δεκέμβρη...

Δώδεκα χρόνια μετά τον Δεκέμβρη του 2008, τα παιδιά που πρωτοστάτησαν στην εξέγερση που ξέσπασε μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου έχουν πλέον μεγαλώσει όμως δεν έχουν... «γεράσει». Η σημασία των γεγονότων του κινήματος που δημιουργήθηκε πριν από δώδεκα χρόνια γίνεται ορατή μέχρι σήμερα, ειδικά αν ληφθεί υπόψιν το κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό υπόβαθρο που πυροδότησε τον Δεκέμβρη του 2008.

«Φοβούνται τα λουλούδια στο μνημείο»

Ο γυμνασιάρχης του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ξέσπασε βλέποντας την Αθήνα ασυνομοκρατούμενη και μια ανάρτηση, γροθιά στο στομάχι, περιγράφει αυτό που βίωσε προσεγγίζοντας το σημείο της δολοφονίας του αδικοχαμένου 15χρονου.

«Πριν μας σκοτώσουν με σφαίρα μάς έχουν πυροβολήσει με αδιέξοδα»: 11 χρόνια μετά

Έντεκα χρόνια έκλεισαν από τη δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου η οποία έγινε η αφορμή να ξεσπάσουν οι μεγάλες κινητοποιήσεις των μαθητών τον Δεκέμβριο 2008 που κονιορτοποίησαν τα «προγνωστικά» και τις «ετυμηγορίες» για τη νεολαία των πάσης φύσεως σφυγμομετρητών, των μοντέρνων «αστρολόγων»- διαμορφωτών της κοινής γνώμης. Η δολοφονία του 15χρονου λειτούργησε σαν αναμμένο σπίρτο σε μια μεγάλης έκτασης και «έτοιμη από καιρό» πυριτιδαποθήκη.

Ο γκέι, η γυναίκα, ο Αλβανός, ο 15χρονος

Η 10η επέτειος μνήμης για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από σφαίρα αστυνομικού στα Εξάρχεια συνέπεσε χρονικά με πλήθος γεγονότων, απ’ αυτά που βγάζουν κόσμο από τη ντουλάπα.

Το μεγαλύτερο δράμα της ανάδειξης της Χρυσής Αυγής σε μετρήσιμο μέγεθος κοινοβουλευτικά είναι πως σταμάτησε κόσμος και κοσμάκης με φασιστικά αντανακλαστικά να εκφράζεται ανοιχτά, σχεδόν με θάρρος, όσο αυτό συνάδει με τη συγκεκριμένη ιδιότητα. Να λέει πράγματα ανήκουστα για τους αδύναμους, να θαυμάζει μπράβους και κακοποιούς, να δίνει την ψήφο του σε ανθρώπους με παρατεταμένο το δεξί χέρι, στα πιο θλιβερά πρότυπα που έχουν καταγραφεί στα κιτάπια της ιστορίας.