Δυστυχώς οι εξελίξεις της διαπραγμάτευσης με τη γειτονική χώρα, για το θέμα της ονομασίας, ήταν οι χειρότερες δυνατές. Οι προσδοκίες και οι ελπίδες του Ελληνικού λαού και, ειδικότερα, των κατοίκων της Π.Ε. Πέλλας, της γενέτειρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, διαψεύστηκαν, μέσα από την προώθηση μίας συμβιβαστικής λύσης που ανοίγει τους «ασκούς του Αιόλου» και δεν διασφαλίζει τα εθνικά συμφέροντα.
Δεν ξέρω εσείς, αλλά προσωπικά
μπαΐλντισα να διαβάζω και να ακούω μακεδονοκράχτες. Μακεδονοκράχτες,
μάλιστα. Λες και κατεβήκαμε από τον Άρη, δεν υπήρξαν σχεδόν τριάντα
χρόνια διαπραγματεύσεις, ιδέες, μεσολαβητές, μακεδονομάχοι, ανατροπές
κυβερνήσεων. Λες και δεν χτίστηκαν καριέρες στην πλάτη του
“Μακεδονικού”. Λες και το “Μακεδονικό” δεν έγινε όλα αυτά τα χρόνια μια
πληγή ανοιχτή στο σώμα των Βαλκανίων, της Ελλάδας και της γειτονικής
χώρας. Και τέλος, λες και παρέλαβε η σημερινή κυβέρνηση μια κατάσταση
στην οποία όλα τα χαρτιά είναι δικά της. Και βάλθηκε να δίνει, με όρους
συναλλαγών απαράδεκτων, αν όχι και προδοτικών.