Βαλκάνια: Η ένδεια οδηγεί σε μαζική φυγή

25 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την αρχή του τέλους της πρώην Γιουγκοσλαβίας. 25 χρόνια μετά οι ελπίδες των πολιτών των διάδοχων κρατών για οικονομική ευμάρεια δεν έχουν ευοδωθεί, με αποτέλεσμα μια «μαζική έξοδο».

Ένας από τους λόγους που οδήγησαν στη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας ήταν και η πεποίθηση των αντιμαχόμενων πληθυσμιακών ομάδων ότι μόνες τους θα ήταν σε θέση να διαχειριστούν και να καθορίσουν καλύτερα το μέλλον τους. 25 χρόνια μετά όμως οι ελπίδες αυτές μοιάζουν ανεκπλήρωτες.

Eurostat: Σε καθεστώς ένδειας το 22% του πληθυσμού στην Ελλάδα

Το 22,2% του πληθυσμού στην Ελλάδα ζούσε σε καθεστώς ένδειας το 2015, έναντι 8,2% του πληθυσμού της Ε.Ε., σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat.

Ευπειθείς και ανελέητοι

«Βιαστικά μας κουβαλούν στα χειρουργεία», τραγουδούσε κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 ο Σαββόπουλος. Ωραίοι καιροί. Υπήρχαν, έτσι μου έχουν πει, νοσοκομεία με χειρουργεία, γιατροί, νοσοκόμοι, φορεία. Είδη υπό εξαφάνιση που όμως δεν τυγχάνουν προνομιακής είτε έστω κανονικής προστασίας.

Υγεία και ασφάλιση έχουν συρρικνωθεί σε φθίνοντα οικονομικά μεγέθη, σε μια χώρα όπου η ίδια η οικονομία μαζί με την πολιτική, τον πολιτισμό και τον καθημερινό βίο νοσούν, χωρίς στο άμεσο τουλάχιστον μέλλον να διαφαίνονται σοβαρές προοπτικές περίθαλψης.

Νόσος της χώρας που συναντά και διαπλέκεται, χωρίς κανείς να επεμβαίνει, με τη νόσο σωμάτων και ψυχών. Γιατί υπάρχουν και οι κατά κυριολεξίαν ασθενείς. Χωρίς πολλές ελπίδες να τους κουβαλήσουν «βιαστικά» όπου δει. Στο χειρουργείο, στον θάλαμο ανανήψεως, στον θάλαμο όπου σωρεύονται οι μη κατέχοντες.

Η απέραντη ένδεια των ευρωλαγνικών επιχειρημάτων

Η αλήθεια είναι πώς ανέκαθεν οι οπαδοί του ευρώ δεν τα πήγαιναν καλά στην προσπάθειά τους να δώσουν σχήμα και μορφή με έναν πειστικό τρόπο στο όραμά τους. Ακόμη και στα τέλη της δεκαετίας του ’90, όταν τίποτε ορατό δεν σκίαζε τον κοινό ευρωπαϊκό ουρανό, το περίβλημα με το οποίο έντυναν το κοινό νόμισμα ήταν η σύγκλιση με την υπόλοιπη Ευρώπη, που υποτίθεται ότι αυτομάτως θα ερχόταν και αυτομάτως θα βελτίωνε τα εισοδήματά μας, και τα χαμηλά επιτόκια, που πράγματι ήρθαν διευκολύνοντας όμως την υπερχρέωση των ιδιωτικών νοικοκυριών και αδυνατώντας να αποτρέψουν την δημοσιονομική κρίση των περιφερειακών κρατών της ευρωζώνης.

Φτωχοί στην πιο πλούσια ήπειρο του κόσμου

Μισό και πλέον αιώνα μετά τη δεκαετία του 1960, όταν άρχισε η διαδικασία της αποαποικιοποίησης και της χειραφέτησης των αφρικανικών χωρών, η Αφρική παραμένει μια ήπειρος με ουσιαστικά ανεξάντλητες πλουτοπαραγωγικές πηγές, ταχύτατη ανάπτυξη και ανάλογο επενδυτικό ενδιαφέρον, αλλά και θέατρο αιματηρών εμφύλιων συγκρούσεων και ξένων επεμβάσεων.

Μολονότι στο σύνολό της έχει ΑΕΠ που δεν υπερβαίνει τα 2 τρισ. δολάρια ετησίως, μέγεθος ανάλογο της Ρωσίας ή της Ινδίας, οι οικονομίες της αναπτύσσονται ταχύτατα και αναμένεται πως μέχρι το 2050 η αφρικανική οικονομία θα είναι σχεδόν δεκαπλάσια από το σημερινό μέγεθός της. Οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης πολλών αφρικανικών οικονομιών δεν μεταφράζονται, όμως, σε ευημερία για τους λαούς της Αφρικής, οι περισσότεροι από τους οποίους εξακολουθούν να ζουν σε ένδεια αναντίστοιχη με τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης της Μαύρης Ηπείρου και απολύτως αδικαιολόγητη σε σχέση με τον πλούτο της.

Στην Αφρική βρίσκεται περίπου το 40% των παγκόσμιων αποθεμάτων πλουτοπαραγωγικών πηγών, το 60% της αρόσιμης γης που δεν έχει ώς τώρα αξιοποιηθεί, αλλά και ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι με αυξανόμενη αγοραστική δύναμη.

Το 34,6% του πληθυσμού στην Ελλάδα ζει σε συνθήκες φτώχειας και ένδειας

Ένας στους τρεις κατοίκους στην Ελλάδα, και κατά μέσο όρο ένας στους τέσσερις στην Ευρώπη, είτε θεωρείται φτωχός, δηλαδή έχει εισοδήματα μικρότερα του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος, είτε ζει σε κατάσταση ένδειας, δηλαδή στερείται βασικά καταναλωτικά αγαθά ή αδυνατεί να αντεπεξέλθει σε στοιχειώδεις οικονομικές υποχρεώσεις, είτε ζει σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της ανεργίας. 

Αυτά προκύπτουν από έρευνα που δημοσιοποίησε σήμερα η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat) αναφορικά με τον αριθμό των κατοίκων της Ευρώπης που ζουν σε συνθήκες φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού (έτος αναφοράς το 2012).