Πόσα περισσότερα χρήματα βγάζει το αφεντικό σας σε σχέση με εσάς;

Πολλοί είναι αυτοί που με την έλευση της νέας χρονιάς κοιτούν τις αποταμιεύσεις τους και ελπίζουν σε μια πιθανή αύξηση μισθού, για να αντεπεξέλθουν οικονομικά στις υποχρεώσεις τους. Ωστόσο, οι περισσότεροι εργοδότες στον κόσμο έχουν βγάλει ήδη όσα λεφτά βγάζετε εσείς σε έναν ολόκληρο χρόνο.

Μόνο μέχρι την 4η Ιανουαρίου οι διευθύνοντες σύμβουλοι των μεγαλύτερων εταιρειών της Βρετανίας έχουν κερδίσει ήδη τα χρήματα που βγάζει ο μέσος εργαζόμενος σε ένα χρόνο, σύμφωνα με το BBC.

Τα αφεντικά κερδίζουν 312 φορές περισσότερα απ' τον μέσο εργαζόμενο

Αστρονομικό το χάσμα ανάμεσα στις χρηματικές απολαβές των εργαζομένων και των εργοδοτών στις ΗΠΑ, όπως αποτυπώνεται σε μια έκθεση με τα κέρδη 35 κορυφαίων CEO στη χώρα.

Για την ακρίβεια, σύμφωνα με την έκθεση του Ινστιτούτου Οικονομικής Πολιτικής (Economic Policy Institute) που δημοσιεύτηκε σήμερα, οι διευθύνοντες σύμβουλοι σε 350 εταιρίες στις ΗΠΑ κέρδισαν κατά μέσο όρο πέρυσι έως και 312 φορές περισσότερα χρήματα απ' τους εργαζόμενους.

Νούμερα (5)

Δεν είμαστε ανταγωνιστικοί, λένε. Έχουμε υψηλούς μισθούς, λένε. Αυτό φταίει, λένε. Kαι αυτό το λένε από την Ιαπωνία μέχρι τις Η.Π.Α και από την Ε.Ε μέχρι την Αφρική.

Σύμφωνα όμως με το Bureau of Labour Statistics σε όλον τον κόσμο, η παραγωγικότητα εργασίας αυξάνεται, αλλά το κόστος εργασίας βαίνει μειούμενο σε σχέση με τη παραγωγικότητα της εργασίας τους. Δηλαδή οι εργάτες έχουν το ίδιο εισόδημα για διπλή δουλειά!!

Όπως θα έλεγε ο Μαρξ -αυτός που τον κατέρριψαν ογκόλιθοι της παγκόσμιας σκέψης σαν τον Τζήμερο και την Παπαγγελή- αυξάνεται η υπεραξία, ενώ το μεταβλητό κεφάλαιο(μισθοί) βαίνει μειούμενο σε σχέση με αυτήν. Αφού λέει η υπεραξία προς το μεταβλητό κεφάλαιο εκφράζει το ποσοστό εκμετάλλευσης, τι μας λέει το Bureau of Labour Statistics; Mα ότι μέσα στην κρίση αυξήθηκε η εκμετάλλευση των εργαζομένων από τα αφεντικά. Σιγά τα νέα… Ναι, αλλά σα να επιβεβαιώνεται ο Μαρξ…

Νόμος είναι το δίκιο του αφεντικού

Μέσα ενημέρωσης και σπουδαιοφανείς δημοσιολόγοι καταγγέλλουν συχνά τα κόμματα και τους πολιτικούς για οπορτουνισμό, σαλταδορισμό, για έλλειμμα αρχών και κυρίως για τη μεγάλη απόσταση που χωρίζει τις εξαγγελίες τους από την κυβερνητική πρακτική τους.

Σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν άδικο. Αυτό συμβαίνει. Αλλωστε, η θεωρία, όταν δεν είναι ένα υποκριτικό πρόσχημα που εκπονείται για να παραπλανήσει, δοκιμάζεται τη στιγμή της μεταφοράς της στην καθημερινότητα. Στη φιλοσοφία αυτό λέγεται «ετερογονία των σκοπών» ή, για να το πούμε σε απλά ελληνικά, «για αλλού ξεκινήσαμε κι αλλού η ζωή μάς πάει». Η αιτία είναι οι απροσδόκητες εξελίξεις που προέκυψαν.