Αποτελεί κατά τη γνώμη μας σοβαρό θεωρητικό και εφαρμοσμένο έλλειμμα,
αρχής γενομένης από το Μνημόνιο 1 μέχρι και το Μνημόνιο 3 στην Ελλάδα,
το γεγονός της δημοσιονομικής θεώρησης και εμπλοκής του Συστήματος
Κοινωνικής Ασφάλισης (ΣΚΑ) στη δημοσιονομική διαχείριση της χώρας μας.
Με αφετηρία την ελλειμματική αυτή θεωρητικά κατανόηση και εφαρμογή
της αντίστοιχης πολιτικής πρακτικής από το 2010 και μετά στη σημερινή
τυπική ή άτυπη συζήτηση–διαπραγμάτευση για την αναδιάρθρωση του
ελληνικού χρέους, η δημοσιονομική συσχέτιση του ΣΚΑ με τη δημοσιονομική
κατάσταση και προοπτική της χώρας αναδεικνύει το ασφαλιστικό, ιδιαίτερα
από την πλευρά της γενικής διευθύντριας του ΔΝΤ, ως παραγωγό χρέους.
