Όλες σχεδόν οι εξελίξεις στο εργατικό
δίκαιο χαρακτηρίζονται από νομοθετικές παρεμβάσεις στην κατεύθυνση της
ενίσχυσης της ευελιξίας. Η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και η
εφαρμογή ευέλικτων μορφών εργασίας είναι ο κανόνας – και ισχύει για όλες
τις χώρες, και τις οικονομικά ισχυρές της Ευρωπαϊκής Ένωσης: οι
ευέλικτες εργασιακές σχέσεις αποτελούν παντού το βέλτιστο μέσο για την
αύξηση της κερδοφορίας και τον περιορισμό των συλλογικών διεκδικήσεων
των εργαζομένων.
Με την έναρξη της οικονομικής κρίσης η
τάση αυτή εντάθηκε και ο αριθμός των εργαζομένων με συμβάσεις μερικής
απασχόλησης αυξήθηκε. Η προώθηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης
οδήγησε σε επιδείνωση των όρων συμμετοχής στην αγορά εργασίας, με
δεδομένη δε την υψηλή ανεργία, οι εργαζόμενοι υποχρεώθηκαν να αποδεχτούν
συμβάσεις μερικής απασχόλησης.
