21η Απριλίου: Χούντα καθαρμάτων, ηλιθίων και λαμογιών

Η μαύρη επέτειος αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να θυμηθούμε την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει χούντα – στην Ελλάδα και οπουδήποτε στον κόσμο – που να μην είναι κυλισμένη στο αίμα της τρομοκρατίας, των δολοφονιών, στην αγριότητα των ανά τον κόσμο «ΕΑΤ – ΕΣΑ», στην ταξική βαρβαρότητα και στο βούρκο της διαφθοράς.

H ιστορική άγνοια αποτελεί λίπασμα για την πολιτική αφασία. Ο φασισμός γίνεται «ελκυστικός» έτσι: Πατώντας πάντα στο έδαφος της αφασίας και της άγνοιας.

Το κράτος μας με τους θύλακες της αέναης και μηδέποτε συντελούμενης «αποχουντοποίησης», συμπεριλαμβανομένης μερίδας της «τέταρτης εξουσίας» που υπηρετεί τον βούρκο, έχει κάθε λόγο να καλλιεργεί την αφασία και την άγνοια, ώστε έτσι να κρατά πάντα ζεστό τον κόρφο που επωάζει τα «φίδια» του.

21η Απριλίου: Τα τσεκούρια, οι πρώτες εκτελέσεις και ο Παττακός που συνέλαβε μέχρι και την ανιψιά του

Το πρωί της Παρασκευής 21 Απριλίου του 1967, οι κάτοικοι της Αθήνας παρατήρησαν κατάπληκτοι ότι όλοι οι ραδιοφωνικοί σταθμοί μετέδιδαν στρατιωτικά εμβατήρια και δημοτικά τραγούδια και ότι στα κεντρικά σημεία της πόλης ήταν σταθμευμένα άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού. Ήταν η αρχή του κακού.

Πενήντα δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το "μαύρο" ξημέρωμα της 21ης Απριλίου του 1967. Η 21η Απριλίου υπήρξε ένα σοκ για όλο τον δημοκρατικό λαό, ένα σημείο τομής με κατάλυση κάθε ελευθερίας. Αν θέλετε, ένα αποτέλεσμα των γεγονότων που είχαν προηγηθεί, μιας και το πολιτικό σύστημα εν μέσω "αντικομμουνισμού", δεν είχε καταφέρει να ελέγξει τις παρακρατικές ομάδες που το ίδιο είχε νομιμοποιήσει από το τέλος του εμφυλίου και μετά.

Την πράξη τους, οι πραξικοπηματίες δικαιολόγησαν ως απαραίτητη "προκειμένου να αποφευχθεί αναρχία την οποία σχεδίαζαν κεντροαριστερές ομάδες". Φοβούνταν την κάθαρση του στρατεύματος από τα υπερδεξιά στοιχεία. Είχε προηγηθεί άλλωστε η "Αποστασία" του '65.

Η «μαύρη επέτειος» του μαύρου της ΕΡΤ

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΛΟΙΠΟΝ. Από την αποφράδα 11η Ιουνίου του 2013. Την ημέρα που όλοι βιώσαμε και δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε. Την ημέρα που έκλεισε, έπειτα από 75 χρόνια στον αέρα, η Ελληνική Δημόσια Ραδιοτηλεόραση και μαζί της καταργήθηκε για πάντα η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα και η Χορωδία της ΕΡΤ. Ενας χρόνος λοιπόν μετά το «μαύρο» όχι μόνο για τους πολίτες αυτής της χώρας, αλλά και για τον απόδημο ελληνισμό ανά τον κόσμο. 

Το βίαιο και παράλογο κλείσιμο της ΕΡΤ αποτελεί, χωρίς καμιά αμφισβήτηση, μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ελληνικής ιστορίας, αλλά και μια παγκόσμια αποκλειστικότητα.