Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα αδιέξοδα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα αδιέξοδα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2016

Το προνόμιο του αδιεξόδου

Τα τελευταία μνημονιακά χρόνια απέδειξαν, αν μη τι άλλο, πως όσοι παρίσταναν ότι διέθεταν λύσεις, ψεύδονταν και διαψεύδονταν, με νταούλια ή χωρίς, πολύ-πολύ σύντομα. Το πεδίο της πολιτικής αντιπροσώπευσης παραμένει ερμητικά κλειστό και αφορά μονάχα σε κάποιες παρέες, ενώ ένα μεγαλοπρεπές Τίποτα, που κινείται από την Αριστερά έως τη Δεξιά με την άνεση ενός Β. Οικονόμου, καμώνεται, άλλοτε τον έτοιμο για όλα μάγκα και άλλοτε τη συνετή ευρωπαία παρθένα.
Όσοι ασχολούνται ακόμη στα σοβαρά με την Πολιτική είναι, από τη μια μεριά οι καλοπληρωμένοι Καρανίκες του συστήματος και από την άλλη, όλοι αυτοί που σου δίνουν την εντύπωση ότι δεν έχουν άλλη πρόθεση παρά να ανατινάξουν την Πολιτική, αφού είναι πια φανερό -ίσως όχι για τους ίδιους- ότι το να συνεχίζουν να ασχολούνται με αυτή την πολιτική, ως πράξη, είναι ενάντια στην ίδια την Πολιτική.

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2015

Οχι άλλα ρεφορμιστικά αδιέξοδα

Σε αντίθεση με όσους κατακρίνουν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για προδοσία, υποστηρίζω ότι με αριστερούς πολιτικούς όρους η συμφωνία για το τρίτο αντιλαϊκό Μνημόνιο ήταν η νομοτελειακή κατάληξη της ακολουθούμενης με συνέπεια από τον ΣΥΡΙΖΑ κατεξοχήν ρεφορμιστικής πολιτικής.
Εξηγούμαι. Οταν υποστηρίζεις ότι είναι δυνατόν να έχεις έναν πιο ανθρώπινο καπιταλισμό εντός πολιτικών μορφωμάτων όπως η ευρωζώνη ή η Ε.Ε. ή ότι δίχως ρήξη και ανατροπή είναι δυνατόν να συμβιβαστείς με τους δυνάστες σου προς αμοιβαίο όφελος ή ακόμη ότι αρκεί μια εκλογική νίκη και μια αριστερή κυβέρνηση, δίχως αυτή να στηρίζεται σε ένα οργανωμένο λαϊκό κίνημα, είναι αναπόφευκτο ότι θα οδηγηθείς στην πλήρη υποταγή στους κυρίαρχους.