Η τριπλή δολοφονία της Αννας: της τρανς, της γυναίκας, της μετανάστριας

Οσοι γνώριζαν καλά το θύμα μιλούν για έναν χαρισματικό, τρυφερό, βασανισμένο και αλληλέγγυο άνθρωπο που σύρθηκε απ’ την άκρη του κόσμου για να βρει ευτυχία σε μια μικρή σκηνή και βρέθηκε σφαγμένη στο διαμέρισμα που νοίκιαζε.

«Ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα»

Λίγο πριν το 2021 εκπνεύσει, η μαύρη λίστα των γυναικοκτονιών δεν λέει να κλείσει, μετρά συνεχώς και άλλα τραγικά θύματα. Νυν και πρώην σύζυγοι, σύντροφοι, γιοί, και πατεράδες με το οπλισμένο από την πατριαρχία χέρι τους, κόβουν το νήμα της ζωής σε κάθε γυναίκα που θεωρούν κτήμα τους. Άλλωστε, η ιδιοκτησιακή αντίληψη ευδοκιμεί τόσο στην Ελληνική οικογένεια όσο και σε πολλά άλλα μέρη της διεθνούς κοινότητας. Κάθε αδύναμο μέλος μιας οικογένειας είτε είναι η γυναίκα είτε το παιδί ‘ανήκουν’ στον ισχυρό, στον άντρα, την κεφαλή του σπιτιού όπως συνήθως χαρακτηρίζεται από την κοινωνία.

Ο πολλαπλασιασμός των Ρινόκερων και η μάγισσα Κίρκη

Πριν προλάβει να καταλαγιάζει ο συγκλονισμός και ο αποτροπιασμός από το θάνατο της Ολγας, της 8χρονης Ρομά, δύο ακόμα παιδιά, Ρομά και αυτά, απανθρακώθηκαν. Ηταν τυχαίοι και άδικοι θάνατοι τριών αθώων ψυχών; Όχι. Ηταν τραγικοί θάνατοι – όσο τραγικοί ήταν και η ζωή τους – και αποτρόπαιες δολοφονίες.

Διότι τα πράγματα στην αλληλουχία τους και τη μεταξύ τους σύνδεση έχουν ως εξής, ξεκινώντας από λίγο πιο πίσω:

Όσοι σκοτώνουν δεν είναι άντρες, αγάπη μου!

Έχω μια κόρη, που δεν είναι ακόμη δύο μηνών. Τα βράδια, πριν κοιμηθεί, παίζουμε και της λέω ιστορίες. Συνήθως με σπλαχνικούς δράκους και καλοκάγαθους γίγαντες, που οργώνουν τον κόσμο με μικρά παιδιά στους ώμους τους. Ωστόσο, μετά τις δολοφονίες της Καρολάιν και της Γαρυφαλλιάς, έπιασα τον εαυτό μου να κάθεται σιωπηλός δίπλα της και να την κοιτάζει αμήχανος.

Δεν ήξερε τίποτα. Δεν γνώριζε πως άνδρες σκοτώνουν τις κοπέλες τους, επειδή απλά «χάλασε η φάση» ή «βρέθηκαν σε κακιά στιγμή». Κάποια στιγμή θα μεγάλωνε, όμως, θα έβγαινε έξω στον κόσμο και θα αντίκριζε την πραγματικότητα κατάματα. Και θα με ρωτούσε: «Γιατί αυτοί οι άνδρες σκοτώνουν, μπαμπά;»

Για εκείνες που έπνιξαν το ουρλιαχτό τους

ΤΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων (ΓΓΟΠΙΦ) είναι εξόχως ανησυχητικά. Σύμφωνα με την Έκθεση που δημοσιεύτηκε στις 24 Νοεμβρίου 2020, μία ημέρα πριν την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των γυναικών: Κατά την περίοδο του πρώτου Covid-19 lockdown και πιο συγκεκριμένα την περίοδο Μαρτίου- Απριλίου 2020, 549 γυναίκες απευθύνθηκαν στα Συμβουλευτικά Κέντρα του Δικτύου Δομών για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών. Αναφορικά με τον Μάρτιο, η έρευνα υπογραμμίζει ότι το 92% του συνόλου αφορούσε περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό τον Απρίλιο έφτανε στο 87%. Στο 57% των περιπτώσεων, τον Μάρτιο, θύτης ήταν ο σύζυγος, ενώ τον Απρίλιο το 54%.

Χιλιάδες γυναίκες εγκλωβισμένες στη βία εν μέσω καραντίνας

Περίπου τέσσερις χιλιάδες οκτακόσιες εβδομήντα γυναίκες βρήκαν κουράγιο τον τελευταίο χρόνο να καταγγείλουν ότι έπεσαν θύματα βίας μέσα στο ίδιο τους το σπίτι στην Ελλάδα.

Η Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών που τιμάται κάθε χρόνο στις 25 Νοεμβρίου, αποτελεί μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία να καταγραφούν τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας.

Αν και τις τελευταίες δεκαετίας έχουν γίνει τεράστια βήματα για την αντιμετώπιση του φαινομένου σε ψυχολογικό και νομικό επίπεδο, οι συμπεριφορές παραμένουν ίδιες. Πίσω από κλειστές πόρτες και παράθυρα εκτυλίσσονται καθημερινά ιστορίες απελπισίας και πόνου.

Πες το δυνατά: Η πατριαρχία δολοφονεί!

Η γυναίκα της Κέρκυρας δολοφονήθηκε από τον πατέρα της. Γιατί δεν ενέκρινε τον αγαπημένο της. Γιατί σύμφωνα με τους νόμους της πατριαρχίας «κόρη του είναι ό,τι θέλει την κάνει» αφού το σώμα της γυναίκας, το πνεύμα της, την κοινωνική και την επαγγελματική της ζωή, την ορίζει ο πατέρας, ο αδερφός ή ο σύντροφος. Κι αν η επιθυμία της είναι κόντρα στην επιθυμία του αφέντη τόσο το χειρότερο για την ίδια. Για το σώμα της, το πνεύμα της τη ζωή της.

Η γυναίκα της Ρόδου δολοφονήθηκε γιατί αρνήθηκε να παραδώσει το σώμα της στις ορέξεις δύο νεαρών. Γιατί σύμφωνα με τους νόμους της πατριαρχίας για να φτάσει μια γυναίκα ως το σπίτι ενός άνδρα σημαίνει ότι «τα θέλει» κι αν δεν τα θέλει στην πραγματικότητα βιάζεται ή δολοφονείται. Και ποιος θα κατηγορήσει σύμφωνα με τους νόμους της πατριαρχίας έναν άνδρα που το θύμα βρέθηκε στον χώρο του; Εξάλλου τα ΜΜΕ πρώτα απ’ όλα θα αναρωτηθούν «Κι αυτή τι γύρευε εκεί τέτοια ώρα» έτσι δεν είναι;