Επειδή η πραγματικότητα, σκληρή ή τρυφερή, ζοφερή ή παραδεισένια, δεν έχει ούτε πρόκειται να αποκτήσει σχέση με την πολυδιαφημισμένη πλην μάλλον ανύπαρκτη κανονικότητα, επαναφέρω μια πρόταση που είχα διατυπώσει μέσω αυτής της στήλης πριν από πολλά χρόνια (δεν θυμάμαι ακριβώς), όταν φιλοξενούνταν στις σομόν σελίδες καθωσπρέπει συντηρητικής εφημερίδας (αναζητώ απελπισμένα το κείμενο που είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή έχω γράψει, αλλά, φευ, ούτε η φθίνουσα μνήμη βοηθάει ούτε ο ψηφιακός ημι-αναλφαβητισμός μου, πράγματα που επιβεβαιώνουν την επικαιρότητα και αναγκαιότητα της πρότασής μου). Σύνταξη στα 18! Ενα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, μια νέα συνθήκη ανάμεσα στις γενιές, μια νέα ισορροπία ανάμεσα σε γονείς και παιδιά, μια τίμια συναλλαγή παρελθόντος και μέλλοντος.
