Πες μου τι γίνεται μ’ εκείνα τα παιδιά που δε μορφώνονται κανονικά

Ένα άρθρο για τους "drop outs", για τα παιδιά που αφήνουν το σχολείο και δουλεύουν για να βοηθήσουν την οικογένεια τους. Ή αλλιώς, τι συμβαίνει όταν η κρίση τρώει τους ενεργούς πολίτες του μέλλοντος.

Πώς θα ήταν αν το παιδί σου αποφάσιζε να αφήσει το σχολείο για να βοηθήσει την οικογένεια να μαζέψει χρήματα για να γλιτώσει από τον βραχνά των χρεών;

Εσύ τι θα του έλεγες; Και εν τέλει, πώς λειτουργεί ο γονιός εκείνος που ρίχνει το παιδί του στην εργασία από την τρυφερή ηλικία της εφηβείας;
"Πες μου τι γίνεται μ’ εκείνα τα παιδιά, που αν και γεννιούνται κανονικά, δε μεγαλώνουν κανονικά, δεν ονειρεύονται κανονικά, ούτ' ερωτεύονται κανονικά", λέει ο στίχος.
Όσο κι αν θέλουμε να κάνουμε ότι δεν τρέχει τίποτα, όσο κι αν θέλουμε να προσποιηθούμε ότι μπορούμε να αντέξουμε μέχρι το πέρας της κρίσης, όσο κι αν προσπαθούμε εν τέλει να μην γκρινιάζουμε και να μεμψιμοιρούμε, η πραγματικότητα είναι σκληρή, βρίσκεται δίπλα μας και πρέπει να την κοιτάμε στα μάτια.
Τα παρακάτω στοιχεία αποτελούν τροφή για σκέψη και προβληματισμό.

Η μαμά μου είναι Σύριζα

Η μαμά μου είναι Σύριζα. Το ξέρω γιατί το άκουσα που το έλεγε στη φίλη της την Ελένη στο τηλέφωνο. «Ελένη μου, εγώ είμαι Σύριζα» της είπε. Η Ελένη ή που δεν άκουσε ή που δεν κατάλαβε ή και τα δύο, γιατί η μαμά μου άρχισε να μιλάει και σταμάτησε μετά από μία ώρα που βρώμαγε όλο το σπίτι γιατί είχε καεί το φαΐ. Αλλιώς ακόμα στο τηλέφωνο θα ήτανε, τέτοια φόρα είχε πάρει.

Εγώ είμαι μικρή και τα πολιτικά δεν τα παρακολουθώ εκτός που όταν ο μπαμπάς μου κοιτάει τηλεόραση και άμα κάποιος μιλάει όλο λέει «μας δουλεύετε ρε, και εμείς σας ψηφίζουμε», αλλά μια φορά που τον ρώτησα γιατί τους ψηφίζει αφού μας δουλεύουνε μου είπε «ας γινόμουνα εγώ πρωθυπουργός για μια εβδομάδα και θα σου 'λεγα εγώ», οπότε μάλλον δεν θα έχει γίνει ακόμα γιατί δεν μου έχει πει τίποτα σχετικό.