Κακοκαιρία Ελπίδα: Οι επιτελικοί της λιακάδας

Μια κακοκαιρία για την οποία η Πολιτεία δήλωνε απόλυτα έτοιμη, προκάλεσε χάος στην Αττική και τεράστια ταλαιπωρία στους πολίτες, που αναρωτιούνται για άλλη μια φορά, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο επιτελικό και το μη επιτελικό κράτος.

Η κυβέρνηση εξελέγη με μια βασική υπόσχεση. Τη δημιουργία ενός επιτελικού κράτους, που δεν θα έχει σχέση με ό,τι ξέραμε μέχρι σήμερα.

Γι' αυτό άλλωστε επιστράτευσε τεχνοκράτες, εξωκοινοβουλευτικούς, doers και όπως λέει "βαριά" βιογραφικά. Για να φτιάξει ένα κράτος, που δεν θα εξευτελίζεται σε κάθε ευκαιρία και που θα μπορεί να σταθεί δίπλα στον πολίτη.

Ορκίστηκε η κυβέρνηση του τεχνοκράτη Ντράγκι στην Ιταλία

Ορκίστηκε σήμερα το πρωί στο προεδρικό μέγαρο Κυρηνάλιο η κυβέρνησης του Μάριο Ντράγκι με αποτέλεσμα να κλειδιά της γείτονος να παραδίδονται, με εντυπωσιακά ευρεία συναίνεση, στον τεχνοκράτη πρώην πρόεδρο της ΕΚΤ.

Τι ξεδιπλώνεται μπροστά μας;

Οι «νεοφιλελεύθερες» κυβερνήσεις «προδίδουν» εύκολα τον εαυτό τους: τόσο ως προς τη σύστασή τους όσο και ως προς την ασκούμενη πολιτική τους. Για παράδειγμα, όταν το 40% των υπουργών και των υφυπουργών δεν προέρχονται από το πολιτικό πεδίο και αυτοπροβάλλονται ως «τεχνοκράτες» και «ειδικοί», άλλοτε από τον ιδιωτικό χώρο και άλλοτε από τη σφαίρα των «δημόσιων λειτουργών», ως «παντός καιρού».

Σε κάθε περίπτωση εμφανίζονται ως διαμεσολαβητές ανάμεσα στην οικονομία και την πολιτική, με ισχνή παρουσία ως προς τις «τεχνοκράτισσες» - οι «νοικοκυρές» είναι αρμόδιες στο «σπίτι». Με «οπισθοφυλακή» βέβαια την αποποίηση τυχόν πολιτικής ευθύνης: για ό,τι συμβεί θα φταίνε οι «ειδικοί» που σχεδιάζουν και προσπαθούν να υλοποιήσουν τις «μεταρρυθμίσεις»/«απορρυθμίσεις».

Γιατί τόσο πολλοί τεχνοκράτες;

Το πρόβλημα των σχέσεων ανάμεσα στην πολιτική και την τεχνολογία, ως πολιτικό πρόβλημα της σύγχρονης εποχής, το έχω αναλύσει παλαιότερα με παρεμβάσεις μου από τις φιλόξενες στήλες της «Εφ. Συν.» με αφορμή την εισαγωγή και εφαρμογή των «τεχνοκρατικών μνημονίων», προκειμένου να καταστεί η Ελλάδα ως μέλος της ευρωζώνης «κράτος προσαρμογής» (ο όρος ανήκει στον Γερμανό κοινωνιολόγο Βόλφγκαγκ Στρεκ).

Οι ξερόλες της τεχνοκρατίας

Τίγκα στους εξωκοινοβουλευτικούς είναι το νέο υπουργικό συμβούλιο. Για να είμαστε όμως δίκαιοι, δεν πρόκειται για πρωτοφανές φαινόμενο. Και οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί είχαν βάλει στις κυβερνήσεις τους πρόσωπα που δεν είχαν εκλεγεί. Αλλοι γιατί ήθελαν να έχουν καλυμμένα τα νώτα τους, άλλοι γιατί το πολιτικό προσωπικό του κόμματός τους ήταν κατώτερο των περιστάσεων και άλλοι γιατί είχαν την αντίληψη ότι ένας εξωκοινοβουλευτικός και τεχνοκράτης θα έκανε καλύτερα τη δουλειά: δεν θα απολογούνταν ούτε στα πελατειακά δίκτυα ούτε στις φράξιες του κόμματος, παρά μόνον στον αρχηγό που τον είχε διορίσει.