Τιμούμε τους πρόσφυγες, ενώ η επίσημη πολιτεία χτίζει φράχτες, λειτουργεί με επαναπροωθήσεις, εξαφανίζει παιδιά
Σήμερα Παρασκευή, 20 Ιουνίου, τιμούμε —όπως λέει το εθιμοτυπικό— την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων. Τιμούμε, δηλαδή, εκείνους που ξεριζώθηκαν, που εγκατέλειψαν σπίτια, πατρίδες, παιδικά δωμάτια, αναμνήσεις, ακόμη και συγγενείς θαμμένους στη γη τους, για να σωθούν. Όχι να “κερδίσουν” ή να “εκμεταλλευτούν” — αλλά για να σωθούν. Από πολέμους, από καθεστώτα, από γενοκτονίες, από βόμβες και πείνα.
Σήμερα Παρασκευή, 20 Ιουνίου, τιμούμε —όπως λέει το εθιμοτυπικό— την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων. Τιμούμε, δηλαδή, εκείνους που ξεριζώθηκαν, που εγκατέλειψαν σπίτια, πατρίδες, παιδικά δωμάτια, αναμνήσεις, ακόμη και συγγενείς θαμμένους στη γη τους, για να σωθούν. Όχι να “κερδίσουν” ή να “εκμεταλλευτούν” — αλλά για να σωθούν. Από πολέμους, από καθεστώτα, από γενοκτονίες, από βόμβες και πείνα.
