Τιμούμε τους πρόσφυγες, ενώ η επίσημη πολιτεία χτίζει φράχτες, λειτουργεί με επαναπροωθήσεις, εξαφανίζει παιδιά
Σήμερα Παρασκευή, 20 Ιουνίου, τιμούμε —όπως λέει το εθιμοτυπικό— την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων. Τιμούμε, δηλαδή, εκείνους που ξεριζώθηκαν, που εγκατέλειψαν σπίτια, πατρίδες, παιδικά δωμάτια, αναμνήσεις, ακόμη και συγγενείς θαμμένους στη γη τους, για να σωθούν. Όχι να “κερδίσουν” ή να “εκμεταλλευτούν” — αλλά για να σωθούν. Από πολέμους, από καθεστώτα, από γενοκτονίες, από βόμβες και πείνα.
Σήμερα Παρασκευή, 20 Ιουνίου, τιμούμε —όπως λέει το εθιμοτυπικό— την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων. Τιμούμε, δηλαδή, εκείνους που ξεριζώθηκαν, που εγκατέλειψαν σπίτια, πατρίδες, παιδικά δωμάτια, αναμνήσεις, ακόμη και συγγενείς θαμμένους στη γη τους, για να σωθούν. Όχι να “κερδίσουν” ή να “εκμεταλλευτούν” — αλλά για να σωθούν. Από πολέμους, από καθεστώτα, από γενοκτονίες, από βόμβες και πείνα.
Και στην Ελλάδα του 2025, καλούμαστε να τιμήσουμε αυτή τη μέρα με υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής τον Μάκη Βορίδη. Έναν πολιτικό με μακρά διαδρομή στο εθνικιστικό στρατόπεδο, από τα τσεκούρια της νεότητας μέχρι τις ακροδεξιές ρητορείες της ωριμότητας. Έναν άνθρωπο που δεν έκρυψε ποτέ τις απόψεις του για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες — ούτε και το γεγονός ότι βλέπει την έννοια της αλληλεγγύης ως απειλή για το “έθνος” του.
Τι πιο ελληνικό λοιπόν, από το να μετατρέπουμε την ημέρα μνήμης και συμπαράστασης σε ημέρα υποκρισίας; Να τιμούμε τους πρόσφυγες, ενώ η επίσημη πολιτεία χτίζει φράχτες, λειτουργεί με επαναπροωθήσεις, εξαφανίζει παιδιά από καταλόγους, ποινικοποιεί την αλληλεγγύη και κάνει πως δεν βλέπει το Αιγαίο που γίνεται νεκροταφείο.
Γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς: δεν πρόκειται για απλή ειρωνεία. Πρόκειται για κυνισμό. Για μια ξεκάθαρη προσβολή της ίδιας της ουσίας αυτής της ημέρας. Όταν το πρόσωπο του ελληνικού κράτους για τα “μεγάλα και θεσμικά” είναι κάποιος που θεωρεί τον πρόσφυγα ύποπτο, τον αδύναμο βάρος και τον διαφορετικό απειλή, τότε μιλάμε για προσβολή, όχι για σύμπτωση.
Πέτρος Κατσάκος
Πηγή: roza.gr
Τι πιο ελληνικό λοιπόν, από το να μετατρέπουμε την ημέρα μνήμης και συμπαράστασης σε ημέρα υποκρισίας; Να τιμούμε τους πρόσφυγες, ενώ η επίσημη πολιτεία χτίζει φράχτες, λειτουργεί με επαναπροωθήσεις, εξαφανίζει παιδιά από καταλόγους, ποινικοποιεί την αλληλεγγύη και κάνει πως δεν βλέπει το Αιγαίο που γίνεται νεκροταφείο.
Γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς: δεν πρόκειται για απλή ειρωνεία. Πρόκειται για κυνισμό. Για μια ξεκάθαρη προσβολή της ίδιας της ουσίας αυτής της ημέρας. Όταν το πρόσωπο του ελληνικού κράτους για τα “μεγάλα και θεσμικά” είναι κάποιος που θεωρεί τον πρόσφυγα ύποπτο, τον αδύναμο βάρος και τον διαφορετικό απειλή, τότε μιλάμε για προσβολή, όχι για σύμπτωση.
Πέτρος Κατσάκος
Πηγή: roza.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου