Στην αρχαία Ελλάδα, αν και ο γάμος δεν
ήταν υποχρεωτικός, οι νέοι παντρεύονταν, γιατί η κοινωνία ασκούσε
κριτική και χλεύαζε τους άγαμους-ες. Πρόσδιδε σεβασμό στους πολίτες αλλά
και στους απογόνους τους, οι οποίοι θα ήταν χρήσιμοι στην ανάπτυξη του
τόπου και την στρατολογία.
Οι άνδρες παντρεύονταν μεταξύ 30-34 ετών και οι γυναίκες 12-16. Η πιο κατάλληλη ηλικία για τα κορίτσια θεωρούνταν τα 15 χρόνια.
Αν και επικρατούσε το μονογαμικό
σύστημα, οι άνδρες μπορούσαν να έχουν εξωσυζυγικές σχέσεις. Ωστόσο μόνο
τα παιδιά της νόμιμης συζύγου κληρονομούσαν το όνομα και την περιουσία.




























