Το παιδί σας δεν έχει ιδιαίτερο ταλέντο στο άθλημα που κάνει – Τί του λέτε;

Αν το παιδί σας έχει επιλέξει ένα άθλημα στο οποίο φαίνεται να μην είναι «αστέρι», θέλει προσεκτικούς χειρισμούς από πλευράς σας, για να μην πάρει λάθος μήνυμα.
Έρχεται αυτή η ηλικία στη ζωή ενός παιδιού, που μπορεί να αρχίσει μια δραστηριότητα. Πιο συγκεκριμένα, ένα σπορ. Είναι χρήσιμο να θυμάστε πως σημασία δεν έχει ποιο άθλημα αρέσει σε εσάς (ή πιο κάνατε εσείς μικροί και, αν είχατε καταφέρει να διαπρέψετε, θα είχατε σωθεί οικονομικά), αλλά αυτό που θα αρέσει στο παιδί αφού δοκιμάσει διάφορα.

Τοξικές κερκίδες με φανατισμένους γονείς

Φωνές, κοροϊδίες, αποδοκιμασίες, ακόμη και βρισιές δημιουργούν τεράστια πίεση στα παιδιά που αθλούνται
Οταν ο γιος του, στα 9 τότε, άρχισε να του ζητάει επιμόνως να ξεκινήσει ποδόσφαιρο, ο Πάνος, γνωρίζοντας ως φίλαθλος το κλίμα που επικρατεί στα γήπεδα, εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων, αποφάσισε να γυρίσει ένα προς ένα τα σωματεία της Αθήνας παρακολουθώντας προπονήσεις. Κατέληξε σε εκείνο που είδε ότι ο προπονητής είχε μια πιο παιδαγωγική προσέγγιση. «Δεν φώναζε, δεν ματαίωνε τα παιδιά, δεν τα χαρακτήριζε. Είχα δει πολλούς άλλους να ουρλιάζουν στα παιδιά, να τα κοροϊδεύουν –”να ζήσει η νύφη κι ο γαμπρός, το ‘στειλες στον γάμο του Καραγκιόζη”– και τέτοια». Δεν ήθελε κάτι τέτοιο για το παιδί του. Ο σκοπός ήταν να περάσει καλά, να γυμναστεί, να κοινωνικοποιηθεί.

Το σπίτι ως μη αυτονόητο

Η στατική εικόνα του άστεγου ή έστω του ανθρώπου δίχως σταθερές συντεταγμένες αποδομείται στον δυτικό κόσμο -και ολοένα και περισσότερο και στη χώρα μας- όπου η κατοικία εγκαταλείπεται ως κοινωνικό αγαθό.
Το σπίτι δεν εκλαμβάνεται πλέον ως κάτι αυτονόητο στις μεγάλες πόλεις παρόλο που η κατοικία είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της ζωής μας και συνδέεται με την ψυχική σταθερότητα ή... με την ψυχική αποσταθεροποίηση του μετανεωτερικού ανθρώπου. Η στατική εικόνα του άστεγου ή έστω του ανθρώπου δίχως σταθερές συντεταγμένες αποδομείται στον δυτικό κόσμο -και ολοένα και περισσότερο και στη χώρα μας- όπου η κατοικία εγκαταλείπεται ως κοινωνικό αγαθό.

Τσέπη ή "ψυχολογία" για τη θέρμανση - Τι γίνεται όταν η πραγματικότητα είναι αμείλικτη

Με βάση το οικονομικό αλφαβητάρι η αγορά απαιτεί χρηματικά διαθέσιμα για να "ζεσταθεί" ειδικά σε ό,τι αφορά βασικά αγαθά και υπηρεσίες. Όσο για την ψυχολογία αυτή καθ' εαυτή, θα έλεγε κανείς, ότι αφορά το "παντεσπάνι" και όχι το ψωμί, για να θυμηθούμε και τη "μυθολογία" των Βουρβόνων δια χειρός Ζαν Ζακ Ρουσώ.

Με την ενεργειακή φτώχεια στην Ελλάδα να αφορά το 30% του συνολικού πληθυσμού, τις τιμές ενεργειακών προϊόντων να είναι σε δυσθεώρητα ύψη βάζοντας φωτιά στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς και τα διαθέσιμα, συχνά, να μην φτάνουν για την προαγορά του πετρελαίου θέρμανσης, ώστε να κατοχυρωθεί η εκκαθάριση στην συνέχεια του επιδόματος θέρμανσης, οι δηλώσεις του τύπου “η μείωση της κατανάλωσης οφείλεται και σε ψυχολογικούς λόγους” μόνον ως με το πρίσμα ενός ατελέσφορου “επικοινωνισμού” μπορεί να ερμηνευτούν.

Αρνητής

«Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι

οι άλλοι να βαστάνε τα σκοινιά

αρνιέμαι να με κάνουν ό,τι θένε

αρνιέμαι να πνιγώ στην καταχνιά»

Ετσι ερμήνευε, με την ψυχή του, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου το 1975 το τραγούδι των Καμπανέλλη/Θεοδωράκη, το περίφημο «Αρνιέμαι», ένα αληθινό εμβατήριο εναντίον του φασισμού, του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού, σηκώνοντας όλο τον κόσμο στο πόδι.

Σκασμός επιτέλους!

Παρά τα μέτρα που έχουν ληφθεί από τον περασμένο Νοέμβριο, φτάσαμε στις τρεισήμισι χιλιάδες κρούσματα Covid-19 την ημέρα. Δηλαδή στο μη παρέκει. Λάθη επί λαθών και πολιτικές σκοπιμότητες οδήγησαν σε μια δραματική κατάσταση, που κόστισε και κοστίζει ανθρώπινες ζωές. Στην κοινωνία, ο φόβος εναλλάσσεται με την οργή. Αν δεν αλλάξουμε ρώτα, θα ακολουθήσει έκρηξη.

Κλείσανε τα μαγαζιά, κλείσανε τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια, άρχισε ο εμβολιασμός. Αλλά τίποτα. Μήπως είναι μάταιο να αναζητούμε λύσεις πέρα από τα αυτονόητα; Μα περί αυτού ακριβώς πρόκειται: Δεν ασχολούμαστε με τα αυτονόητα! Συνειδητοποιούμε σιγά-σιγά ότι ακόμα και χώρες με ανεπτυγμένες υποδομές φτάνουν στα όριά τους όταν ο αριθμός των κρουσμάτων αυξάνεται εκθετικά. Και είναι φυσικό. Αν δεν περιοριστεί δραστικά η εξάπλωση της πανδημίας, όσο θωρακισμένο κι αν είναι το σύστημα υγείας δεν θα αντέξει. Και αν αντέξει, οι παράπλευρες απώλειες θα είναι πολλές, διότι τα συνηθισμένα περιστατικά δεν έχουν πια που να πάνε.

Η γενιά του κορονοϊού: Μεγαλώνοντας σε lockdown

Οι ψυχολογικές επιπτώσεις της πανδημίας και των lockdown στα παιδιά που αποτελούν «τη γενιά του κορονοϊού», εγείρουν διάφορα ερωτήματα τόσο σχετικά με την αύξηση των ωρών που αφιερώνουν τα παιδιά σε βιντεοπαιχνίδια, όσο και με τη δημιουργία μιας νέας «οικογενειακής πραγματικότητας».

Πιο συγκεκριμένα, λόγω της τηλεργασίας και της τηλεκπαίδευσης, τα μέλη αρκετών οικογενειών, παραμένουν ολημερίς στο σπίτι, περιτριγυρισμένα από ψηφιακές συσκευές και καλούνται να βρουν νέες συνήθειες και νέους τρόπους αλληλεπίδρασης τόσο μεταξύ τους, όσο και με τον «έξω κόσμο».

Επιδημία και ψυχική υγεία: υπάρχει χώρος για δικαιώματα;

Τους τελευταίους εννιά μήνες, σε όλο τον κόσμο, η ζωή των ατόμων με ψυχιατρικά προβλήματα έχει αλλάξει. Oι δυνατότητες για θεραπεία, επικοινωνία, εκπαίδευση και ψυχαγωγία περιορίζονται, μεταλλάσσονται σε διαδικτυακές εκδοχές τους ή διακόπτονται. Ασφαλώς, το σύνολο του πληθυσμού βιώνει περιορισμούς και γίνεται ευάλωτο στο «τραύμα του εγκλεισμού», με αδιαμφισβήτητο αντίκτυπο στην ψυχική υγεία.(i).

Αύξηση των επιπέδων στρες, μοναξιάς και θυμού λόγω πανδημίας

Σημαντική αύξηση των επιπέδων τους στρες, της μοναξιάς και του θυμού σημειώθηκε στο 2/3 των ανθρώπων από την Ελλάδα οι οποίοι συμμετείχαν σε παγκόσμια μελέτη για τις ψυχικές επιπτώσεις της πανδημίας, και μάλιστα η αύξηση αυτή ήταν διπλάσια ή τριπλάσια σε σύγκριση με άλλες χώρες.

Η κοινωνία της ψηφιακής ηδονοβλεψίας

Το θέαμα δεν είναι ένα σύνολο εικόνων -γράφει ο Γκι Ντεμπόρ- αλλά μια κοινωνική σχέση ατόμων διαμεσολαβούμενη από τις εικόνες. Ο Γάλλος καταστασιακός πλάνητας, στην ανάλυση της «Κοινωνίας του Θεάματος» -κείμενο που γράφτηκε πριν από μισό αιώνα-, εξηγεί πώς το θέαμα μας παρασύρει σε έναν δικό του κόσμο, διεισδύοντας σε όλα τα πεδία της καθημερινής ζωής με στόχο να αποκοιμίζει μάζες... και να αφυπνίζει τα ηδονοβλεπτικά ένστικτά μας.

Αθλητές σε καραντίνα: Η ψυχολογική κατάστασή τους και η διαχείρισή της

Πρωτόγνωρη και δύσκολη στη διαχείριση, παγκοσμίως, η κατάσταση με την πανδημία του κορονοϊού. Αναγκασμένοι, σε κάθε σημείο του πλανήτη, να εξοικειωθούν με καινούργια δεδομένα διαβίωσης και να τιθασεύσουν συναισθήματα- πολλά εκ των οποίων- ενδεχομένως, να τους ήταν και άγνωστα, οι πολίτες.

Περιορισμός στην ελευθερία κινήσεων, στην εκ του σύνεγγυς συναναστροφή, στην επαγγελματική δράση (σε αρκετές περιπτώσεις), οι συνθήκες που διαμορφώνουν το καινούργιο σκηνικό. Στοιχεία που ήταν αδύνατο, μέχρι προ εβδομάδων, να πιστεύει κανείς πως θα αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς του.

Η αισιοδοξία ως ψυχολογικό φαινόμενο

«Ο απαισιόδοξος άνθρωπος βλέπει τη δυσκολία σε κάθε ευκαιρία. Ο αισιόδοξος βλέπει την ευκαιρία σε κάθε δυσκολία». ~ Winston Churchill

Αισιοδοξία είναι η στάση των ανθρώπων να βλέπουν τον κόσμο ως ένα θετικό μέρος με την προσδοκία ότι όλα θα πάνε καλά στη ζωή. Οι αισιόδοξοι έχουν μια θετική προοπτική για τη ζωή και μετατρέπουν τα εμπόδια, τις απογοητεύσεις και τις αποτυχίες σε ελπίδα. Η θετική σκέψη, ως προαπαιτούμενο της αισιοδοξίας, σημαίνει ότι πλησιάζει κάποιος την δυσαρέσκεια με έναν πιο θετικό και παραγωγικό τρόπο. Σκέπτεται ότι πρόκειται να συμβεί το καλύτερο και όχι το χειρότερο.

Τι είναι επιστήμη;

Πολλά ερωτήματα δεν απαντώνται επιστημονικά, π.χ. Υπάρχει Θεός; Αν υπάρχει Θεός, δακρύζει ή θυμώνει που 10,000 παιδιά την ημέρα πεθαίνουν από πείνα στην υποσαχάρια Αφρική; Για να είμαστε ακριβείς, τα ερωτήματα που δεν απαντώνται επιστημονικά είναι άπειρα. Αυτό αποδεικνύεται εύκολα μεν, δεν απαιτούνται δηλαδή εξειδικευμένες γνώσεις τυπικής λογικής, αλλά από μόνη της η απόδειξη ίσως δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μας υπενθυμίζει ωστόσο τούτο το απλό: ότι η επιστήμη είναι μία ιστορική παράδοση παραγωγής ενός συγκεκριμένου είδους γνώσης ανάμεσα σε άλλες. Η θεολογία είναι μιά άλλη. Η αστρολογία άλλη.

Περπάτημα: Tο απόλυτο ηρεμιστικό της ψυχής

Αν θα θέλαμε να δώσουμε ένα χαρακτηρισμό στο περπάτημα, αυτός θα ήταν «το μαγικό φάρμακο».

Γιατί μαγικό; Διότι αποτελεί τον πλέον φυσικό και οικονομικό τρόπο για να βελτιώσουμε τη σωματική και ψυχική μας υγεία. Τα οφέλη στον οργανισμό μας είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους, άσχετα αν επιλέγουμε ακόμα και για πολύ κοντινές αποστάσεις να μην περπατήσουμε αλλά να χρησιμοποιήσουμε το αυτοκίνητο.

Το υγιεινό κυνήγι της αθανασίας

Η μόνη δεδομένη γνώση στον άνθρωπο είναι το τέλος του. Η τάση των ανθρώπων είναι να παρατείνουν όσο μπορούν τη διαδρομή μέχρι εκεί εξασφαλίζοντας στη διάρκειά της το Ευ ζην.

Θεωρείται δεδομένο ότι ο άνθρωπος δίνει πολλές φορές στη ζωή του μια άνιση μάχη με το θάνατο. Η επιστήμη της ιατρικής τον έχει βοηθήσει ιδιαίτερα και μάλιστα τις δύο τελευταίες δεκαετίες έχει καταφέρει να κερδίσει περισσότερο χρόνο ζωής επιτυγχάνοντας σημαντικές νίκες. Την ίδια ώρα η τάση που πλέον διαμορφώνεται είναι όχι μόνο να ζούμε περισσότερο αλλά και καλύτερα, ανάγοντας το Ευ ζην μέσω της υιοθέτησης ενός τρόπου ζωής πιο κοντά στη φύση του ανθρώπου σε πανάκεια. Επιδιδόμαστε εκούσια ή όχι σε ένα κυνήγι της Αθανασία μέσω όμως από πιο υγιεινές επιλογές.

Πως να απαντήσετε στη συνηθέστερη ερώτηση: “Τι κάνεις;”

Δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για το θέμα αυτό, αλλά το πιο πιθανό είναι ότι η ερώτηση “τι κάνεις;” είναι η πιο κοινή και συχνή ερώτηση που θα ακούσετε κατά τη διάρκεια της ημέρας, είτε είστε οι ίδιοι που την απευθύνετε σε κάποιο άλλο άτομο, είτε καλείστε διαρκώς να απαντήσετε εσείς σε αυτήν.

Αν το σκεφτείτε λίγο, η ερωταπάντηση στο “τι κάνεις;” μοιάζει με ένα χιλιοπαιγμένο σενάριο από σκηνή της καθημερινότητας.

Το φρικιό με τη βαριοπούλα

Ο Φρόιντ υποστήριζε πως η βασιλική οδός για να φτάσουμε στο υποσυνείδητο είναι τα όνειρά μας. Τα όνειρα απασχολούσαν την ανθρωπότητα από την αρχή της. Και οι ερμηνείες τους είναι άπειρες. Από μηνύματα θεών, προβλέψεις για το μέλλον, σήματα για κάποιο επικείμενο καλό ή κακό ή αποκάλυψη κάποιου καλά φυλαγμένου μυστικού. Μέχρι και σήμερα υπάρχουν ονειροκρίτες, ένα είδος fake εγκυκλοπαίδειας που ερμηνεύει τα διάφορα σύμβολα σε καλά ή κακά και ενίοτε δίνει και συμβουλές.

Μην πιστεύετε όλα όσα σκέφτεστε!

Οι σκέψεις ταξιδεύουν στο μυαλό μας συνεχώς. Μερικές φορές έρχονται και ξαναεπιστρέφουν. Όπως είναι ένας δρόμος με κίνηση. Κάποιες στιγμές υπάρχει ροή, συνέχεια και λογικό επακόλουθο, ενώ άλλες στιγμές «κυκλοφοριακό» και συνωστισμός. Όταν συμβαίνει αυτό, επηρεαζόμαστε τόσο πολύ ψυχολογικά, που είναι δυνατόν να αλλάξει όλη η ψυχοσύνθεση και ο συναισθηματικός μας κόσμος – άγχος, κατάθλιψη, δυσφορία.

Ωστόσο, επειδή οι σκέψεις κυκλοφορούν μέσα στο μυαλό, αυτό δε σημαίνει ότι αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα. Συχνά είναι προϊόν φαντασίας παρά παρατήρησης. Επομένως, με σκοπό την ομαλή ροή των σκέψεων, είναι ουσιώδες να μη πιστεύετε όσα σκέφτεστε.

Ψάχνουμε αυτό που είχαμε

Όσο και αν πιστεύουμε πως στις ερωτικές σχέσεις κάθε νέος σύντροφος δεν έχει καμία σχέση με τον προηγούμενο, μελέτη δείχνει ότι επιλέγουμε συντρόφους με πολλές ομοιότητες.

Εσείς έχετε διαπιστώσει αν σας αρέσει κάποιος συγκεκριμένος τύπος ανθρώπου στις σχέσεις σας ή αν προτιμάτε να σμίγετε με ανθρώπους διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας κάθε φορά; Την απάντηση από τα άδυτα της ψυχής εθελοντών προσπάθησαν να εκμαιεύσουν επιστήμονες από το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Τορόντο στον Καναδά. Και τα αποτελέσματα της προσπάθειας αυτής δημοσιεύθηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences» (PNAS). Ιδού τι είδαν οι ερευνητές: πως όσο κι αν πιστεύουμε πως οι καινούργιοι μας σύντροφοι δεν έχουν καμία σχέση με τους παλιούς, στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλές ομοιότητες.

Το χασομέρι και οι ευεργετικές του συνέπειες

Για τη φράση «τα φορτώσαμε στον κόκορα» και τη σημασία της (ή μάλλον τις πολλές σημασίες της) έγραφα χθες κι επειδή δεν είχα ακόμα συνέλθει από τα αποκριάτικα… μασκαριλίκια της προτεραίας (χορός μέχρι πέρατος μεσονυκτίου Σαββάτου προς Κυριακή, κάπου στα Μεσόγεια), είπα να μείνω και σήμερα στην αχθοφορία του κόκορα. Αυτουνού που όταν λαλάει μόνος, ξημερώνει κανονικά, ενώ όταν λαλάει με άλλους πολλούς, τότε φαλτσάρει το πράγμα και αργεί να ξημερώσει.