Δημοψήφισμα 2015: Τα πρακτικά “καίνε” τους μύθους της ΝΔ

Επανέρχεται το αίτημα Τσίπρα να γίνουν επισήμως γνωστά τα όσα ειπώθηκαν στο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών της 6ης Ιουλίου μετά την δημοσιοποίηση αποσπασμάτων
Νέα διάσταση αποκτά το θέμα της επίσημης δημοσιοποίησης των πρακτικών του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών της 6ης Ιουλίου του 2015, μία ημέρα μετά το δημοψήφισμα της ίδιας χρονιάς. Η έλευση στην δημοσιότητα αποσπασμάτων των γραπτών αυτών ντοκουμέντων αλλά και η… σιωπή της κυβέρνησης, διαμορφώνουν μία νέα πολιτική συνθήκη, που δεν σχετίζεται αποκλειστικά με ότι συνέβη πριν από 10 χρόνια, αλλά με το σήμερα.

Ας μιλήσουμε για το ’15: τι λέμε εμείς οι μαλακοπίτουρες

Υπάρχει μια κριτική που έρχεται κυρίως, αν κι όχι αποκλειστικά, από τον Γιάνη Βαρουφάκη. Αυτή λέει ότι η μεγάλη πλειοψηφία στο δημοψήφισμα υπέρ του «όχι» έδινε τη δυνατότητα στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να «αγοράσει» χρόνο. Δεν υπήρχε λόγος να συνθηκολογήσουμε τόσο γρήγορα εμείς οι μαλακοπίτουρες. Αλλά οι ίδιες δικές του ομάδες συμβούλων τού έλεγαν ότι ο χρόνος δεν μετρούσε υπέρ μας.

Το δίκιο του Ιούλη

Σκληρούς Ιούληδες έχει ζήσει αυτός ο τόπος. Η νόθευση της λαϊκής βούλησης είναι η λεπτή γραμμή που τους συνδέει κι ας πρόκειται για περιόδους με διαφορετικά συμφραζόμενα. Για τον πιο πρόσφατο, τον δικό μας Ιούλη του 2015, οι μνήμες ακόμα πληγώνουν.

To σπουδαίο ΟΧΙ στο δημοψήφισμα

Ο,τι και να λένε τώρα, ό,τι και να συνέβη μετά που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε και υποτάχθηκε, το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα αποτέλεσε μία λαμπρή στιγμή της ελληνικής ιστορίας.

Και ήταν ένα περήφανο ΟΧΙ ενάντια σε όλους: πολιτικούς, επιχειρηματίες, περσόνες και, προπάντων, δημοσιογράφους. Ειδικά η δημοσιογραφία διασύρθηκε εκείνες τις ημέρες με τα κανάλια όλα, όπως και τις κοινωνικές ομάδες όλες, να τάσσονται υπέρ του ΝΑΙ.

Δεν είναι τα δύο χρόνια από το δημοψήφισμα. Είναι τα 25 από τη συνθήκη του Μάαστριχτ

Ο Ιούλιος του 2015 θα μείνει στην ελληνική ιστορία ως ο μήνας που για πρώτη φορά μετά την πτώση της δικτατορίας μια κυβέρνηση αμφισβήτησε το αποτέλεσμα της κορυφαίας δημοκρατικής διαδικασίας και επέβαλε ακριβώς την αντίθετη πολιτική από αυτή που ζήτησαν οι ψηφοφόροι.

Το πρόβλημα είναι ότι ορισμένοι (οι οπαδοί του ΝΑΙ αλλά και οι υπαίτιοι αυτής της εκτροπής) θέλουν να θυμούνται την επέτειο σαν ήττα του δημοψηφίσματος.

Δύο χρόνια από το «όχι» στο δημοψήφισμα

Δυο χρόνια από το δημοψήφισμα, το μεγάλο «Οχι» της 5ης Ιουλίου 2015 παραμένει η σημαντικότερη αγωνιστική παρακαταθήκη της μεταπολίτευσης: η στιγμή που μια εκπληκτικά μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία σε συνθήκες πρωτοφανείς στην παγκόσμια ιστορία -εκλογική διαδικασία με κλειστές τράπεζες- εγκαταλείποντας στάσεις ανάθεσης ετοιμάζεται να πάρει την τύχη της στα δικά της χέρια.

Το γεγονός ότι μία βδομάδα αργότερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ., με τη στήριξη της συντριπτικά ηττημένης μνημονιακής «αντιπολίτευσης», εξαέρωνε τη σημαντικότερη λαϊκή στήριξη που προσφέρθηκε ποτέ σε κυβέρνηση στην πιο κρίσιμη μεταπολεμικά μάχη αντίστασης και χειραφέτησης, δεν μειώνει σε τίποτα τη σημασία της λαϊκής νίκης.

Η μέρα που το «ΟΧΙ» έγινε «ΝΑΙ»

Στις 5 Ιουλίου 2015 ο ελληνικός λαός είπε ένα μεγαλοπρεπές «ΌΧΙ» στα νέα μέτρα λιτότητας. Στις 6 Ιουλίου 2015 η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ξεκίνησε να εφαρμόζει το «ΝΑΙ». Η «εθνική ενότητα» των πολιτικών αρχηγών και η αποπομπή Βαρουφάκη, που σήμαινε απουσία οποιουδηποτε εναλλακτικού σχεδίου, ήταν απλά η αρχή μιας προδιαγεγραμμένης πορείας προς το τρίτο μνημόνιο και την ακόμα σκληρότερη συμφωνία. Ένα χρόνο μετά, εκείνη η πρόταση Γιούνκερ, που απορρίφθηκε με 61,3%, έχει εφαρμοστεί σχεδόν ολόκληρη.

Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, χρόνια πολλά!

Όταν η απόφαση ενός δημοψηφίσματος αντίκειται στα συμφέροντα της καθεστηκυίας τάξης, ξεκινούν οι αναλύσεις για τα όρια της δημοκρατίας και την τυραννία των πολλών. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω ότι αυτή η στάση, εκ μέρους των δυσαρεστημένων, είναι εντελώς υποκριτική. Όλοι, πάντα, υφιστάμεθα τις αποφάσεις της πλειοψηφίας, οι οποίες σε πλείστες περιπτώσεις στο παρελθόν είχαν υπάρξει ανόητες ή και σημαντικά επιζήμιες κοινωνικά.

Οι προβληματισμοί για τα όρια της δημοκρατίας είναι υποκριτικοί υπό την έννοια ότι το υπονοούμενο ερώτημα είναι τι θα έπρεπε να γίνει όταν, λόγω κάποιου στραβοπατήματος, η πλειοψηφία στα πρόσφατα δημοψηφίσματα αρνήθηκε να εισακούσει την προπαγάνδα των ελίτ.

Προδομένος την 5η Ιουλίου

Πάει κάμποσος καιρός που δεν έχω τι να πω. Δηλαδή δεν είναι ότι δεν μιλάω, απλά οι λέξεις που χρησιμοποιώ στερούνται ουσίας τις περισσότερες φορές. Είναι εκφράσεις κενές, κούφιες, όπως ο αέρας ο κοπανιστός, είναι όπως τα φύλλα που τα παίρνει ο άνεμος πέρα, σαν τα χιόνια που έρχονται κι ύστερα από λίγο λιώνουν και χάνονται και δεν αφήνουν τίποτα πίσω τους παρά μόνο κρύες εντυπώσεις. Γι’ αυτό προτιμώ πλέον τη σιωπή, παρά να εκτίθεμαι απέναντι στους άλλους με λόγια μεγάλα και τρανά, κόβω μαχαίρι την κουβέντα ειδικά όταν αυτή πάει σε υποσχέσεις κι όνειρα και βήματα που τάχα θα σχίσουν τον ορίζοντα και θα αλλάξουν την πορεία όλου του κόσμου. Κι οι γύρω μου το ίδιο κάνουν. Ακόμα και στα πιο πολυσύχναστα μέρη, στις πλατείες, στα πεζοδρόμια κοιταζόμαστε με τις ώρες μεταξύ μας κι έτσι βουβοί προσπαθούμε να μιλήσουμε με τα μάτια. Και δεν είναι λίγες οι φορές που το καταφέρνουμε, είναι μια μορφή βαθύτερης επικοινωνίας, συχνά πυκνά δακρύζουμε και κάνουμε ότι τάχα μου δεν κλαίμε, άλλοτε πάλι μένουμε έτσι, αποσβολωμένοι, δίχως να ανοιγοκλείνουμε τα βλέφαρα, όπως κάνουν εκείνοι οι νεκροί που δεν βρέθηκε ακόμα ένας ζωντανός που θα έρθει και θα τους τα κλείσει. Κι όσο προσπαθούμε να καταλάβουμε αυτή τη νεκρική σιγή μας, ακόμα αναρωτιόμαστε για το πόσο αλλάξαμε όλοι μας σε λίγους μόλις μήνες, πριν λίγα μόλις απογεύματα, εδώ, στις ίδιες αυτές πλατείες φωνάζαμε με όση είχαμε φωνή στα σπλάχνα μας μέσα και πιανόμασταν αγκαλιά και χορεύαμε μέχρι τα ξημερώματα και νιώθαμε ότι κάθε λέξη που λέγαμε είχε βαρύτητα, τόσο που πιστέψαμε ότι είμαστε εμείς οι ίδιες οι λέξεις, οι τελείες και τα κόμματα, κάθε λέξη είμαστε, είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας.

ΛΑΕ και Πλεύση Ελευθερίας «γιορτάζουνε» το ΟΧΙ

Ένας χρόνος συμπληρώνεται από το δημοψήφισμα και η Λαϊκή Ενότητα αλλά και η Πλεύση Ελευθερίας «γιορτάζουν» την επέτειο με κινητοποιήσεις. 

Τσίπρας: Πρώτη φορά απλή αναλογική. Ψήφος στα 17

“Μπορούμε να αλλάξουμε την Ευρώπη”, δήλωσε ο πρωθυπουργός στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Αναφέρθηκε στην επικοινωνία του με Ολάντ για μία προοδευτική συμμαχία με τους σοσιαλιστές, αλλά και με Ιγκλέσιας επενδύοντας στην εκλογή των Ποδέμος για αλλαγή ισορροπιών στην Ευρώπη.

Πρώτη φορά απλή αναλογική, με την κατάθεση νομοσχεδίου για την αλλαγή του εκλογικού νόμου από το ΣΥΡΙΖΑ την ερχόμενη εβδομάδα, αλλά και ψήφο στα 17, προανήγγειλε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην Κεντρική Επιτροπή του κυβερνώντος κόμματος.

Με όχημα το «όχι» του δημοψηφίσματος

Με το «όχι» του δημοψηφίσματος του περασμένου καλοκαιριού συνδέει τη γέννηση, την ύπαρξη και την προοπτική της η Λαϊκή Ενότητα, σύμφωνα με το σχέδιο των προγραμματικών της θέσεων που προσφάτως ενέκρινε το Πολιτικό της Συμβούλιο. Το ντοκουμέντο αυτό, αφού τεθεί σε εσωκομματικό και δημόσιο διάλογο, θα εισαχθεί προς συζήτηση και ψήφιση στην Ιδρυτική Συνδιάσκεψη της Παράταξης η οποία θα πραγματοποιηθεί από τις 24 ώς τις 26 Ιουνίου.

«Η Λαϊκή Ενότητα είναι ένας νέος, μετωπικός πολιτικός φορέας, γεννημένος το καυτό καλοκαίρι του 2015, αμέσως μετά τη μεγάλη νίκη του “όχι” ... Ενα ανοιχτό πολιτικό εγχείρημα στο οποίο συμμετέχουν οργανώσεις και αγωνιστές διαφορετικών καταβολών και ευαισθησιών», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο εν λόγω κείμενο.

FT: Το #oxi η λέξη της χρονιάς

Το #oxi ανακηρύσσεται λέξη της χρονιάς από τον αρθρογράφο των Financial Times, Πίτερ Σπίγκελ, ο οποίος αναδεικνύει, με αυτό τον τρόπο, το αποτέλεσμα καταδίκης της λιτότητας στο δημοψήφισμα στην Ελλάδα, ως το κορυφαίο γεγονός που δίνει το στίγμα για το έτος 2015. Κάνει λόγο για στιγμή κάθαρσης στην Ελλάδα, αλλά και για kolotoumba του Αλέξη Τσίπρα.

Επιπλέον, η 5η Ιουλίου, ημερομηνία διεξαγωγής του δημοψηφίσματος, χαρακτηρίζεται από τον Σπίγκελ ως μέρα «κάθαρσης» για τους Έλληνες, οι οποίοι απέρριψαν την πρόταση της Ευρώπης για συνέχιση της λιτότητας σε συντριπτικό ποσοστό.

Αυτοί, δεν ξέχασαν την 5η Ιουλίου

Ως πρόπλασμα αντιδραστικών πολιτικών εξελίξεων, αποτιμούν το 38,5% που συγκέντρωσε το ΝΑΙ στο Δημοψήφισμα του Ιουλίου, οι πιο τολμηροί κύκλοι του νεοφιλελευθερισμού. Έχει αποδειχθεί στο παρελθόν ότι ο δημοσιογράφος Αλέξης Παπαχελάς, εκφράζει με τον πλέον αυθεντικό και άμεσο τρόπο τους προβληματισμούς της πιο τολμηρής μερίδας των θιασωτών της ελεύθερης αγοράς και των μνημονίων, σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Γι αυτό μάλλον ανησύχησα όταν στις 2 Νοεμβρίου αρθρογράφησε στην ιστοσελίδα liberal.gr υποστηρίζοντας πως «ένα 38,5 % του ελληνικού λαού αναζητά ηγεσία».

Δήλωση ανεξαρτητοποίησης της Σοφίας Σακοράφα

“Έγκαιρα αλλά και ειδικότερα μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου τοποθετήθηκα με δημόσιο τρόπο. Είναι σαφές ότι δεν μπορώ να στηρίξω καμία κυβέρνηση και καμία πολιτική αντιλαϊκών μέτρων, να συναινέσω σε λογικές αναπόδραστου από το νεοφιλελευθερισμό. Ως εκ τούτου ανεξαρτητοποιούμαι από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρωβουλή.

Crash test: Οι διαφορές των μέτρων που απορρίψαμε, με αυτά που πάνε στο Eurogroup

Οι πολλές ομοιότητες και οι λίγες διαφορές. Τι προβλέπει το προσχέδιο των δανειστών που απέρριψαν οι Έλληνες και τι περιλαμβάνει η ελληνική πρόταση που παρουσιάζεται στο Eurogroup. Σε τι είπαν όχι οι Έλληνες και επανέρχεται μέσω... της ελληνικής πρότασης.

Ελάχιστες είναι στην πραγματικότητα οι διαφορές μεταξύ της πρότασης των δανειστών που απέρριψε η Ελλάδα κατά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου και της πρότασης που απέστειλε το βράδυ της Πέμπτης 9 Ιουλίου στους θεσμούς ο νέος υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος.

«Ο Τσίπρας δεν πάει να κερδίσει μια μάχη αλλά τον πόλεμο»

Δευτέρα μεσημέρι στο Σύνταγμα. Η ζέστη είναι αφόρητη και ο ήλιος καίει τις λαμαρίνες των οχημάτων των τηλεοπτικών συνεργείων που βρίσκονται στην πλατεία. Δορυφορικά πιάτα, κάμερες, μικρόφωνα και μέτρα από καλώδια στο πλακόστρωτο.

Στη σκιά των δέντρων προσπαθούν να ξεκουραστούν οι δημοσιογράφοι, οι τεχνικοί, το βοηθητικό προσωπικό των ΜΜΕ του εξωτερικού που βρίσκονται στην Ελλάδα αυτές τις μέρες προκειμένου να καλύψουν το δημοψήφισμα αλλά και την επόμενη μέρα της χώρας.

Σταύρος Θεοδωράκης, ο Μάρτιν Σουλτς εσωτερικού

Δυο άνθρωποι δεν πήρανε χαμπάρι το συγκλονιστικό γεγονός της Κυριακής, ο Μάρτιν Σουλτς και ο Σταύρος Θεοδωράκης, ο Σουλτς εξωτερικού και ο Σουλτς εσωτερικού. Πριν ανάψει  καλά -καλά η φλόγα του 61,3%, ο Σουλτς εξωτερικού εμφανίσθηκε στις οθόνες για να μας ανακοινώσει ότι θα τιμωρηθούμε για την ψήφο μας, ότι θα πεινάσουμε και θα διψάσουμε: «Πιστεύω ότι πρέπει αύριο και μεθαύριο ήδη να μιλήσουμε για μέτρα ανθρωπιστικής βοήθειας. Δεν επιτρέπεται να μην λαμβάνουν φαγητό τα παιδιά στα νηπιαγωγεία ή συνταξιούχοι να μην μπορούν να πάρουν τα φάρμακά τους». Δεν θα έχετε λεφτά να ταΐσετε τα νήπιά σας, ούρλιαξε ο Σουλτς εξωτερικού και πριν στεγνώσει το σάλιο του στο στόμα, εμφανίσθηκε ο άλλος Σουλτς, ο Σταύρος του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, να μας πει τα ίδια ακριβώς, σαν να πρόκειται για έναν ον με δύο σώματα και ένα στόμα: «Αν ο Τσίπρας συνεχίσει την πολιτική των τελευταίων μηνών ο λαός θα πεινάσει».

Επιστολή του Φιντέλ Κάστρο στον Τσίπρα: Σύντροφε, Αλέξη…

Συγχαρητήρια επιστολή στον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, για τη «λαμπρή νίκη» του στο δημοψήφισμα έστειλε ο ιστορικός ηγέτης της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο.

Νικολάς Μαδούρο: Συγχαρητήρια στον λαό της Ελλάδας στον αγώνα του για αξιοπρέπεια

Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο συνεχάρη τον λαό της Ελλάδας για την επικράτηση του "ΟΧΙ" στο δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή στην Ελλάδα.

"Συγχαρητήρια στον λαό της Ελλάδας στον αγώνα του για αξιοπρέπεια", δήλωσε ο πρόεδρος Μαδούρο.