«ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΟΞΥΓΟΝΟ» | Ένα μοναδικό βιβλίο για το τραγικότερο σιδηροδρομικό δυστύχημα με τους 57 νεκρούς

Συγγραφέας ο ίδιος και καθηγητής της Ιφιγένειας Μήτσκα από τα Γιαννιτσά, ο Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης μετά την σκέψη για την ονομαδοσία της βιβλιοθήκης του 3ου Γενικού Λυκείου όπου φοίτησε η άτυχη 22χρονη Ιφιγένεια, προχώρησε σε κάτι μεγαλύτερο σε συνεργασία με τριάντα πέντε σημαντικούς Έλληνες συγγραφείς. Περήφανος και συγκινημένος, πια για το αποτέλεσμα περιμένει την επίσημη παρουσίαση του βιβλίου αυτού με τον τίτλο «Δεν έχουμε οξυγόνο» την ερχόμενη Κυριακή 11 Μαϊου στην Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στην Θεσσαλονίκη.

Παρουσίαση βιβλίου: "Ζώνη Πυρός" του Παναγιώτη Χατζημωϋσιάδη

Ο Σύλλογος Φίλων Βιβλίου Πέλλας, η Β΄ ΕΛΜΕ Πέλλας και οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, σας προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του Παναγιώτη Χατζημωϋσιάδη

"ΖΩΝΗ ΠΥΡΟΣ"

το Σάββατο, 25 Οκτωβρίου 2014, στις 8 μ.μ., στην Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου και Εκδηλώσεων του Δημοτικού Μεγάρου Πέλλας (Χατζηδημητρίου και Εθνικής Αντίστασης, Γιαννιτσά).

Σκονισμένες αλήθειες

ΤΕΤΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ, Από τη σκόνη, εκδ. Ars Nocturna, σελ. 140

Ελέγχω πρώτα την ηλεκτρονική πύλη του Εθνικού κέντρου βιβλίου (http://www.biblionet.gr/) και δεν βρίσκω καμία βιβλιοκριτική καταγραφή. Κάνω μια πρόχειρη έρευνα στα βιβλιοφιλικά ιστολόγια και δεν βρίσκω καμία βιβλιοκριτική αναφορά. Κι όμως. Δεκέμβρης του '13 η έκδοση του βιβλίου, χρόνος επαρκής για να διαβαστεί και να αξιολογηθεί κατά πώς του αξίζει. Γιατί το αξίζει.. Αλλά; Αλλά κάποια βιβλία θαρρείς κι είναι προορισμένα για τη σκόνη των βιβλιοπωλείων, ιδίως όταν αποστρέφονται την καθαριότητα της μικροαστικής νοικοκυροσύνης, που αρκετά συχνά εκτίθεται ξεσκονισμένη κι απαστράπτουσα στη λογοτεχνική μας παραγωγή - και δεν εννοώ μόνο την ελαφρά.

Αυτόνομη Δημοτική Κίνηση ΑΝΑΣΑ Πέλλας: Υποψήφιος και ο συγγραφέας Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης

''Δημοσίως εκπεφρασμένη η απόφασή μου να μην μετέχω στις εκλογές και γι' αυτό άλλωστε αρνήθηκα την τιμητική πρόταση που μου υποβλήθηκε σε περιφερειακή κλίμακα.
Όπως όμως εξελίσσονται τα πράγματα, κρίνω ότι αυτό που διακυβεύεται ξεπερνά κατά πολύ την επιδίωξη της ατομικής ηρεμίας και την απομόνωση του πληκτρολογίου.