Τα προαπαιτούμενα είναι σαν το κώνειο. Αν δεν το πιεις, δεν τα κακαρώνεις.Κι αν
δεν τα κακαρώνεις, τα σκατώνεις (με το συμπάθιο). Διότι δεν τηρείς τις
συμφωνίες. Και οι συμφωνίες είναι να τα κακαρώνεις χωρίς να τα σκατώνεις
(με το συμπάθιο). Πιες το λοιπόν και σπαρτάρησε πολιτισμένα,χωρίς
να ενοχλείς τον διαλογισμό του επόμενου που θα το πιει. Το κώνειο.
Διότι όλοι έχουμε τα βάσανά μας: τα προαπαιτούμενα. Αλλος το σπίτι του,
άλλος το χωράφι του, άλλος τον μισθό του, άλλος το μαγαζί του, άλλος το
παιδί του στα ξένα, άλλος που δεν έχει να το ταΐσει - για όλους υπάρχει
«το δώρο των über alles θεών», το κώνειο! το πίνεις κι ύστερα θυμάσαι
μόνον το 11880 (καθ’ ότι περιέχει και ολίγον λωτό για τη γεύση).
Η αμορφωσιά και η υστερία στην
αμορφωσιά και την υστερία απευθύνονται. Εγραψε ένας Αγγλος ιστορικός
της Οξφόρδης, μάλλον ήσσονος σημασίας, απ’ αυτούς που η αποδομητική
σχολή παράγει με το κιλό, ένα άρθρο για τον ελληνικό πολιτισμό «εικονοκλαστικό» και ξέσπασε στην Ελλάδα σάλος!
