Εμβολιασμός των πιστών: Κι όμως νίκησαν οι διάφοροι αγύρτες και θεομπαίχτες!

Θα το πούμε καθαρά από την αρχή, όσο κι αν πονάει, μας φοβίζει και μας απογοητεύει: Στη μάχη για τον εμβολιασμό των πιστών κράτος και Εκκλησία (τουλάχιστον η κορυφή της) και κυρίως η λογική ηττήθηκαν κατά κράτος. Και η ήττα αυτή (αν δεν γίνει κανένα θαύμα, που ως γνωστόν δεν γίνονται παρά μόνο στη φαντασία κάποιων), είναι ανεπίστρεπτη, τώρα πια.

Εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε. Βεβαίως δεν μιλάμε για τις εκατοντάδες χιλιάδες των πολιτών που για τον α΄ ή β΄ λόγο δεν έχουν πειστεί ακόμη με ευθύνη των κυβερνώντων. Μιλάμε για τη μερίδα των χιλιάδων ανεμβολίαστων, των πιστών που αφέθηκαν έρμαια του κάθε λογής κομπογιαννίτη και θεομπαίχτη ρασοφόρου με τραγικές σε πολλές περιπτώσεις συνέπειες, τόσο για τους γύρω τους όσο και για την κοινωνία ολάκερη. Και παρ’ όλα αυτά με την παραίνεση των διαφόρων «πνευματικών» επιμένουν ακόμη στην άρνησή τους. Και δεν πρόκειται να το κάνουν γιατί τώρα πια είναι «μπετόν» όλοι, με την κυβέρνηση και την ηγεσία της Εκκλησίας να προσπαθούν να βγάλουν από πάνω τους την ευθύνη.

Το φαινόμενο των «αρνητών» αθλητών

Σε θεωρητικό επίπεδο, υποτίθεται ότι ένας αθλητής θα πρέπει να προσέχει διπλά και τριπλά σε σχέση με τους συνομήλικούς του, όσον αφορά τον κορονοϊό. Οχι τίποτα άλλο, αλλά, σε περίπτωση που εντοπιστεί θετικός, τότε χάνει τον αγωνιστικό του ρυθμό, τίθεται σε καραντίνα με βάση το υγειονομικό πρωτόκολλο και χρειάζεται τον διπλάσιο χρόνο για να επανέλθει στην ενεργό δράση, από τη στιγμή που, όντας σε απομόνωση, δεν δύναται να προπονηθεί. Παρά ταύτα, υπάρχουν «αρνητές» ποδοσφαιριστές/μπασκετμπολίστες σε όλες τις ομάδες, από τη «μικρότερη» μέχρι τη «μεγαλύτερη».

Εμβολιάσου ρε, τι σου ζητάμε;

Γνωρίζω πως όσοι αναρτούν τις εμπειρίες τους από τις μικρές παρενέργειες που έχουν για ορισμένους τα εμβόλια το κάνουν συνήθως για καλό σκοπό. Εξηγούν ότι ένας πυρετός και μερικοί μυϊκοί πόνοι δεν είναι τίποτα μπροστά στην ασφάλεια που προσφέρει το εμβόλιο στους ίδιους και σε αυτούς που αγαπούν. Ακόμη και έτσι όμως, ακούγοντας τα σχόλια όσων λένε ότι αισθάνονται «σαν να τους πάτησε τρένο», σχηματίζεται στο πρόσωπό μου ένα ελαφρύ μειδίαμα. Γιατί όσα βιώνουν για μια ή δυο ημέρες τα έζησα στο πολλαπλάσιο για σχεδόν τρείς βδομάδες, όταν προσβλήθηκα πριν από μήνες από τον ιό.

Στο μυαλό ενός αρνητή των εμβολίων

Το κίνημα των αρνητών των εμβολίων δεν γνωρίζει εθνικά, ταξικά, μορφωτικά ή πολιτικά σύνορα. Υπάρχει όμως μια συχνά αδιόρατη γραμμή που ενώνει τα επιχειρήματα των μελών του: η πίστη στις αρχές του νεοφιλελευθερισμού, η οποία έχει «ποτίσει» τη σκέψη δισεκατομμυρίων ανθρώπων εδώ και σχεδόν μισό αιώνα.

Προ ημερών βρέθηκα να συνομιλώ στο twitter με έναν αρνητή των εμβολίων. Αναπαράγοντας μια παλιά θεωρία συνωμοσίας, ισχυριζόταν ότι, σύμφωνα με έρευνα Ινδών επιστημόνων, μισό εκατομμύριο παιδιά στην Ινδία έμειναν παράλυτα από εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας. Η έρευνα βέβαια δεν έλεγε αυτό - οι Ινδοί επιστήμονες τόνιζαν ότι δεν υπάρχει «αιτιώδης συνάφεια» μεταξύ του εμβολίου και των κρουσμάτων παράλυσης, ενώ ο ΠΟΥ κατέρριψε και τα υπόλοιπα στοιχεία που παρουσίαζαν.