Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα φιλελευθερισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα φιλελευθερισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 23 Αυγούστου 2020

Αντιεπιστημονικότητα και Φιλελευθερισμός: Οι δυο όψεις του ιδίου νομίσματος

*Με πρόσφατο παράδειγμα το «κίνημα κατά της μάσκας στα σχολεία», αυξάνεται, όλο και περισσότερο, η μερίδα του κόσμου που λειτουργεί βάσει υποκειμενισμού και αντιεπιστημονικότητας. Παρόλο που όλοι οι φιλελεύθεροι, και τα έντυπά τους, εξαπολύουν επιθέσεις προς τους «ψεκασμένους αρνητές» φαίνεται να ξεχνάνε , ή να μην γνωρίζουν, ότι και τα δυο αυτά , και ο υποκειμενισμός και η αντιεπιστημονικότητα, είναι γνησία τέκνα της πολίτικης θεωρίας του Φιλελευθερισμού. Ας τους το θυμίσουμε λοιπόν.. και ας τους το εξηγήσουμε… Η εικόνα που συνοδεύει το κείμενο κυκλοφορεί εδώ και χρόνια παντού, στο διαδίκτυο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και σε εκπαιδευτικές ιστοσελίδες και έχει αποσπάσει ένα τεράστιο αριθμό «likes» και θετικών σχολίων.
Δυο άνθρωποι παρατηρούν, ο καθένας από διαφορετική θέση, έναν αριθμό γραμμένο στον πάτωμα και διαφωνούν μεταξύ τους για τον αν ο αριθμός είναι το 6 ή το 9. Η λεζάντα από κάτω γράφει «το ότι έχεις εσύ δίκιο δε σημαίνει ότι εγώ έχω άδικο!».

Κυριακή 30 Ιουνίου 2019

«Φύγε! Έπεσε...»

Τι ήταν να γεννηθώ στη χώρα των ψυκτικών, κατά Κυριάκο; Δεν μπορούσα να έχω μεγαλώσει στη διπλανή χώρα των αθληταράδων, κατά Αντετοκούνμπο; Ενα κοτέτσι χώριζε κάποτε το Περιστέρι με τα Σεπόλια. Αντε κι ένα ποτάμι. Το πρώτο το σαρώσαμε, το άλλο το μπαζώσαμε.
Άτιμη ζωή. Βρε καλά τα λένε οι φιλελεύθεροι του κόσμου τούτου. Στην Ελλάδα πια, έχουμε τιγκάρει από δαύτους. «Σ’ αυτή τη ζωη ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει!». Το 1884 το ’πε αυτό το τρισμέγιστο ένας από τους παμμέγιστους θεωρητικούς νομιμοποιητές της κοινωνικής ανισότητας (που είναι ίδιον της ανθρώπινης φύσης – πάλι κατά Κυριάκο). Ουίλιαμ Σάμερ τον έλεγαν. Τον 19ο αιώνα έζησε, καταμεσής της ανόδου του βιομηχανικού καπιταλισμού. Καθηγητής στο Γέιλ ήτανε και μαζί μ’ άλλους ινστρούχτορες και καθοδηγητάδες θεμελίωσε τον φιλελευθερισμό για να μπορούμε εμείς σήμερα, ενάμιση αιώνα μετά, να τον ψηφίζουμε με δόξα και τιμή – έστω και ευκαιρίας.

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2019

Τοπία του χειμώνα, εδώ και στην Ευρώπη

Το πρώτο αυταπόδεικτο είναι ότι η επιτυχία για την Ελλάδα δεν εξαρτάται από αυτό που βλέπουμε στα δελτία ειδήσεων. Ούτε από τις ευαρέσκειες της καγκελαρίου Μέρκελ προς την κυβέρνηση για το έργο της, ούτε από την αναγνώριση των θυσιών του ελληνικού λαού εκ μέρους των δανειστών, ούτε καν από τα παραδεδεγμένα λάθη τους. Εξαρτάται από το πόσο ευτυχισμένοι και αισιόδοξοι είναι οι Ελληνες –και ως Ελληνες και ως Ευρωπαίοι.
Το δεύτερο μείζον έχει να κάνει με το ευρωπαϊκό τοπίο. Για όσο διάστημα οι ευρωπαϊκοί θεσμοί θα λειτουργούν σε πολιτικό κενό με αποκλειστικό γνώμονα την ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς προς όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων, δεν θα είναι ο λαϊκισμός και η ακροδεξιά που θα απειλεί την Ε.Ε., αλλά η ίδια η Ε.Ε. που θα δημιουργεί και θα διογκώνει τον ευρωπαϊκό λαϊκισμό. Η συνέπεια είναι ήδη ορατή: φαύλος κύκλος σε εθνικά επίπεδα που επιτίθεται συνεχώς στις ποιότητες της δημοκρατίας, στον χώρο μιας Ηπείρου που απέτυχε να κάνει τη δημοκρατία χειροπιαστή στο ευρωπαϊκό επίπεδο.

Δευτέρα 20 Νοεμβρίου 2017

Κεϊνσιανισμός, νεοφιλελευθερισμός και μετά;

Από το Γκέτεμποργκ της Σουηδίας 
Η συνάντηση κορυφής των χωρών της Ε.Ε. στο Γκέτεμποργκ στο πλαίσιο κοινωνικής προστασίας και δικαιοσύνης για τους πολίτες πραγματοποιήθηκε από ηγέτες και αντιπροσώπους εταίρων, που θέλουν χωριστά να επιμελούνται και να λύνουν αυτά τα προβλήματα στις χώρες τους. Ηγέτες εταίρων χωρών διαφορετικών οικονομικών μοντέλων και ταχυτήτων ανάπτυξης, κοινωνικής αντίληψης και ανισοτήτων μεταξύ τους.
Το ερώτημα λοιπόν είναι, ιδίως συντηρητικών του νεοφιλελευθερισμού, τι τη θέλανε αυτή τη συμβουλευτική συνάντηση κορυφής; Γιατί έπρεπε να γίνει;

Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2017

Η μοιραία σάγκα του νεοφιλελευθερισμού

Το κεντρικό λάιτ μοτίφ τόσο της φιλελεύθερης όσο και της ακροδεξιάς ερμηνευτικής αφήγησης για τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων δεκαετιών είναι η «ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς». Η διαρκής και μονότονη επανάληψη αυτής της πρότασης εν είδει νανουρίσματος της προσέδωσε ισχύ επιβεβαιωμένης αλήθειας, απενοχοποιώντας από τη μια τις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης για τα δεινά που επέφεραν και φέρνοντας από την άλλη τις δυνάμεις της Αριστεράς σε θέση απολογούμενου.
Εάν όμως κάποιος εξετάσει προσεκτικά την ισχύ αυτής της πρότασης, θα δει ότι η ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς αφορούσε πολύ συγκεκριμένα πεδία, όπως κάποια πανεπιστημιακά αμφιθέατρα ή κάποιους φιλολογικούς και καλλιτεχνικούς κύκλους που επαίρονταν για το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς ως φύλλο συκής - και όχι φυσικά την κοινωνία εν γένει, στην οποία «αλώνιζε» κυριολεκτικά ο νεοφιλελευθερισμός.

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2015

Πώς προτιμάτε το μνημόνιό σας; (Με φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις ή σκέτο;)

Κουραμπιές με …ζάχαρη άχνη το 3ο Μνημόνιο.«Εντάξει, θα το εφαρμόσουμε, αλλά πρέπει να αναδείξουμε και τις επιμέρους διαφορές μας», αυτό που έλεγαν πριν λίγο καιρό οι υπουργοί στους διαδρόμους της Βουλής είναι πλέον ανοιχτά, καθαρά και ξάστερα επίσημη κυβερνητική πολιτική. 
Όσο περνούν οι μήνες τις διακυβέρνησης από την «δεύτερη φορά αριστερά», όλο και πιο φανερά γίνονται τα αδιέξοδα της θεωρίας –αλλά και της …πράξης-  περί «αριστερής διαχείρισης» του μνημονίου.
Η υποχρεωτική «απόσυρση» του λεγόμενου παράλληλου προγράμματος ήταν μόνον η αρχή όπως θα αποδείξουν οι πρώτες εβδομάδες του 2016. Η περίοδος δηλαδή στην οποία η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να περάσει (σύμφωνα με τις τελευταίες εξαγγελίες της) ένα νομοσχέδιο δραστικής μείωσης των συντάξεων έχοντας προαναγγείλει ήδη τεράστιες περικοπές στις επικουρικές συντάξεις, ενοποιήσεις ταμείων (προς τα κάτω) και γενικότερες προσαρμογές στο όνομα της βιωσιμότητας των ταμείων. Κι έχει και συνέχεια…