Σήμερα ήταν μία ακόμη ημέρα που ξύπνησα στραβά. Αν όχι ακριβώς στραβά, σίγουρα με ένα πλάκωμα στο στήθος. Χωρίς να μπορώ να εξηγήσω ακριβώς το γιατί. Δηλαδή είχα κάνα δυο υπόνοιες, όμως τίποτα το σίγουρο. Δεν είχε συμβεί και κάτι που να το λες συγκεκριμένο προκειμένου να μπορεί να εξηγήσει την κατάσταση. Σίγουρα κάποιος θα μπορούσε να σπαταλήσει μία ημέρα έως και μερικά χρόνια στο να αποδίδει μια ερμηνεία σε αυτό το συναίσθημα. Όμως εγώ δεν ήμουν σίγουρα εκείνη που θα έκανε την απόδοση αυτή. Και δεν είχα και καμία όρεξη άλλωστε.
