Στις μέρες μας γινόμαστε μάρτυρες μιας σειράς μέτρων, τα οποία στην ουσία αναπαράγουν έναν ηθικό ρατσισμό δηλαδή, διακρίσεις ανάμεσα στον πληθυσμό οι οποίες στηρίζονται σε έναν λόγο γνώσης/εξουσίας, που δεν είναι άλλος από το τι ορίζεται ως Υποκείμενο στην νεωτερικότητα και ο οποίος εκμηδενίζει οποια/ονδήποτε «άλλο» σε πολιτική και κοινωνική θανάτωση.
Στην ουσία για να καταφέρει να επικρατήσει ο καπιταλιστικός τρόπος σε όλες τις πτυχές της ζωής, είναι απαραίτητο βήμα η οικοδόμηση μιας κανονικότητας που εφ’ εξής μπορεί και παραγκωνίζει την ανθρώπινη ανυπακοή στον χώρο ενός ανοίκειου/παρία «άλλου», εισάγοντας έναν φαντασιακό διαρκή πόλεμο εντός του πληθυσμού ανάμεσα στην «ανώτερη» και την «κατώτερη ζωή».




























