Σύμφωνα με την κοινή λογική, τα υπουργεία μιας κυβέρνησης θα έπρεπε να δίνονται σε ανθρώπους που γνωρίζουν το αντικείμενό τους. Ενας υπουργός Εξωτερικών, θεωρητικά, θα έπρεπε να προέρχεται από τον διπλωματικό κλάδο. Οπως ένας υπουργός Παιδείας, θα έπρεπε να είχε γράψει κάποια συγγράμματα για το πρόβλημα της παιδείας σε όλες τις βαθμίδες.
Αυτό θα έπρεπε να συμβαίνει για όλα τα υπουργεία και προ πάντων για το υπουργείο Πολιτισμού. Κάποιος άνθρωπος που να έχει βαθιά παιδεία σε όλους τους τομείς και ένα όραμα για κάποιον ελληνικό πολιτισμό. Η πραγματικότητα όμως μας διαψεύδει.





























