Πώς δέρνεις πιτσιρίκια σε μιαν αλάνα;

Τρία χρόνια ακριβώς πριν, Μάρτης και τότε, στη Λαχώρη του Πακιστάν κάποιος φανατικός ανατινάχτηκε σε μια παιδική χαρά που έπαιζαν παιδιά με τις μητέρες τους. Τότε είχε 65 νεκρούς, τότε όλο αυτό μας έμοιαζε μακριά. Κι ό,τι είναι μακριά απ’ την αυλή μας είναι πρόβλημα αλλά δεν είναι και τόσο δικό μας πρόβλημα.

Τρία χρόνια ακριβώς πριν δεν το χωρούσε ο νους μου. Η σκέψη μου, η λογική μου, το μυαλό μου, δεν το χωρούσαν. Γιατί εκεί, αναρωτιόμουν; Αναγνώριζα ότι είναι φανατικοί, ότι έχουν μίσος, ότι έχουν οργή, ότι έχουν και πόνο, ότι έχουν θρησκευτικές αγκυλώσεις. Προσπαθούσα να τα δω όλα αυτά. Αλλά δε γινόταν, δεν μπορούσα, δεν κατόρθωνα να καταλάβω γιατί εκεί! Εκεί που έπαιζαν παιδιά, σε μια παιδική χαρά, γαμώτο!

Τα συνήθη προσχήματα

«Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στην εκπαίδευση όλων των παιδιών ανεξαιρέτως χρώματος, φυλής, καταγωγής και θρησκείας»: Με τη φράση αυτή θα μπορούσε μια χαρά να ξεκινάει η προκήρυξη κάποιας αντιρατσιστικής οργάνωσης. Ή να καταλήγει η ανακοίνωση ενός φιλοπροσφυγικού ομίλου, ξέρετε, από εκείνους που έχει φυτέψει ο ύπουλος Τζορτζ Σόρος σε όλη την Ευρώπη, για να την «ισλαμοποιήσουν», και κατόπιν, δολίως εξισλαμισμένη, να την παραδώσουν σε εβραϊκά χέρια, νύχια μάλλον. Θα μπορούσε, αν δεν επρόκειτο απλώς για το πρώτο μισό της εξής συνολικής πρότασης: «Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στην εκπαίδευση όλων των παιδιών ανεξαιρέτως χρώματος, φυλής, καταγωγής και θρησκείας αλλά όχι σε βάρος των δικαιωμάτων των ήδη φοιτούντων μαθητών και στην άμεση απειλή της δημόσιας υγείας του νησιού μας».

Είναι καλύτερο να βλέπουμε τα παιδιά όλου του κόσμου από τον κόσμο ενός παιδιού

Η απόφαση γονέων και κηδεμόνων σε κάποιο δημοτικό σχολείο της Σάμου να προκαλέσουν αποχή των μαθητών/τριών με στόχο να απομακρυνθούν τα προσφυγόπουλα από το χώρο του σχολείου πρέπει να μας προβληματίσει βαθιά και συνεχώς.

Γιατί εδώ έχουμε το μικρόβιο του ρατσισμού και του μεταμφιεσμένου φασισμού να εισχωρεί στο κοινωνικό σώμα και να μολύνει πολίτες και μικρούς μαθητές. Πρόκειται για μια ανησυχητική εξέλιξη που έρχεται ως συνέχεια του «Μακεδονικού», αλλά και ρατσιστικών και ξενοφοβικών πρακτικών σε αρκετά σημεία της χώρας με αφορμή τα κύματα των προσφύγων-μεταναστών.

Καλή η πλάκα με το μακεδονικό

Γενικά μάλλον καλοπέρασα με το συλλαλητήριο και το γέλιο που μας προσέφερε. Τα Ελληνικά ΜΜΕ ανακάλυψαν για πρώτη φορά τα δακρυγόνα, το παπαδαριό ραπάρει, ενώ ήταν όλοι εκεί, αποτυχημένες τηλεπερσόνες, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, οι γελοιότεροι των βουλευτών, ξεπεσμένοι καλλιτέχνες της δεκαετίας του 80, θεοφοβούμενες θειάδες, γραφικοί μακεδονομάχοι, εθνικοί ήρωες που σκόρπισαν με ένα δακρυγόνο και πάει λέγοντας· Άμα είναι να το διασκεδάζουμε τόσο πολύ, να γίνονται συχνότερα.

Πέρα από την πλάκα όμως, ήταν μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Από τον επίδοξο λυντσαριστή που ούρλιαζε ότι ο Αλβανός δημοσιογράφος είναι Μακεδόνας, μέχρι τη ΧΑ που είχε κατεβάσει τα συγκροτημένα τάγματα εφόδου στα οποία έκαναν πλάτη όλοι οι φιλήσυχοι νοικοκυραίοι -γιατί, ως γνωστόν,ο σκοπός αγιάζει τα μέσα στα εθνικά θέματα- είναι όλα φαινόμενα της καθημερινής ζωής.

Μη δίνεις σημασία

Δεν είναι τίποτα. Μη δίνεις σημασία. Χτες βράδυ προσπάθησαν να κάψουν ζωντανή μια οικογένεια. Έξι παιδιά ήταν μέσα στο σπίτι. Έριξαν μολότωφ. Δεν επεκτάθηκε η φωτιά. Έσβησε. Μη δίνεις σημασία. Σε μια φτωχή γειτονιά της πόλης έγινε. Δεν το έκαναν πλούσιοι. Φτωχοί φασίστες το έκαναν. Ήταν ξένοι οι άλλοι. Ξεριζωμένοι άνθρωποι. Ένα νοικιασμένο διαμέρισμα για κάποιους μήνες από κάποια ΜΚΟ. Για τους Έλληνες νοικιάζουν σπίτια; Πριν λίγο καιρό έσπασαν μαγαζί Ελλήνων στην Αγγλία. Φτωχών Ελλήνων μεταναστών εκεί. Φτωχοί Άγγλοι φασίστες. Μη δίνεις σημασία. Παντού τα ίδια γίνονται. Παντού οι ξεριζωμένοι την ίδια μοίρα έχουν. Παντού οι φασίστες το ίδιο επικίνδυνοι είναι. Φτωχοί και πλούσιοι ετούτοι ίδιοι. Ιδεολογικό είναι το θέμα. Μη δίνεις σημασία.

Χρήστος Γιαννούλης: «Δεν φοβάμαι τους τραμπούκους. Με τρομάζει το ψέμα και το μίσος»

Τα δημοσιογραφικά «χειρουργεία», με ακολούθους ειδησεογραφικές σελίδες και παρακμιακά sites, που νομίζουν ότι η δημοκρατία και η ενημέρωση είναι ένα προϊόν προχειρότητας και εθνικιστικού παροξυσμού, με εμφανίζουν να αποκαλώ «φασισταριό» τους Έλληνες πολίτες που δεν συμφωνούν με την Συμφωνία των Πρεσπών.

Έχε το νου σου στο παιδί!

Η διείσδυση ακροδεξιών ομάδων στα σχολεία και οι καταλήψεις που χρησιμοποίησαν ως πρόσχημα το Μακεδονικό για να αμφισβητήσουν τον κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία ήταν το πρώτο ανησυχητικό δείγμα. Ακολούθησαν και άλλα όπως η στοχοποίηση καθηγητή με συνθήματα υπέρ της Χρυσής Αυγής σε ΓΕΛ της Ξάνθης και τελευταίο η κατάληψη σε Γυμνάσιο της Καλαμαριάς από μαθητές που αξιώνουν την απομάκρυνση συμμαθητή τους με μαθησιακές δυσκολίες.

Το φίδι του φασιστικού αυγού

Το φίδι έχει βγει πια από τ’ αυγό του και κυκλοφορεί ανάμεσά μας.

Είναι αυτό που πριν από λίγο καιρό προπηλάκισε τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης και βανδάλισε το μνημείο του Ολοκαυτώματος των Εβραίων. Που έγραψε ότι «η Δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία» και κραύγασε «Στα όπλα, στα όπλα να πάρουμε τα Σκόπια». Που έστειλε μηνύματα με τη λέξη «προδότης» στα κινητά βουλευτών λόγω της θετικής τους στάσης απέναντι στη συμφωνία των Πρεσπών και τους στοχοποίησε με αφίσες ρωτώντας τους αν θα «πουλήσουν» τη Μακεδονία.Που παλιότερα έβαλε φωτιά στο στρατόπεδο «Φιλιππάκου», για να μην εγκατασταθούν πρόσφυγες στα Γιαννιτσά, και πέταξε γουρουνοκεφαλές σε κέντρα υποδοχής προσφύγων. Που προχθές με στειλιάρια και λοστούς επιχείρησε να εισβάλει στη Βουλή και χθες έριξε μολότοφ στο σπίτι της βουλευτίνας Θεοδώρας Τζάκρη. Που καθημερινά χύνει το δηλητήριο του μίσους στις ψυχές μικρών παιδιών και απλών ανθρώπων, χωρίζοντας τους Έλληνες σε «πατριώτες» και «προδότες».

Ένα βήμα πριν την Ακροδεξιά και τον Φασισμό και εμείς τυφλοί;

Οι μέρες του '67 και της δικτατορίας δεν είναι μακριά. Με τη μόνη διαφορά ότι η ακροδεξιά και ο φασισμός δεν χρειάζονται πραξικοπήματα για να επικρατήσουν. Αυτό μπορεί εύκολα να γίνει και με δημοκρατικό τρόπο με εκλογές!

Φασίστα, κι ο Χριστός πρόσφυγας ήταν…

«…ιδού άγγελος Κυρίου εφάνηκε δι’ ονείρου στον Ιωσήφ και του είπε: “σήκω αμέσως χωρίς αναβολήν και πάρε το παιδίον και την μητέρα του και φύγε εις την Αίγυπτον, και μένε εκεί, μέχρις ότου πάλιν εγώ σου είπω· διότι ο Ηρώδης θα αναζητήση το παιδίον, δια να το θανατώση”.

Και ο Ιωσήφ εσηκώθηκε αμέσως, παρέλαβε νύκτα το παιδίον και την μητέρα αυτού και έφυγεν εις την Αίγυπτον.

«Μιλήστε με τα 15μελές σας»

«​​Εθνικό» μεν το μήνυμα που έφτασε στο κινητό χιλιάδων μαθητών, ανελλήνιστο δε: «Έκτακτο. Την Πέμπτη 29/11 κάλεσμα για πανελλαδική κατάληψη σε όλα τα σχολεία της χώρας με θέμα εθνικά θέματα, Μακεδονικό, Κατσίφας και Β. Ήπειρος. Μιλήστε όλοι με τα 15μελές σας». Πρώτη λοιπόν κατελήφθη η Γραμματική. «Το δεκαπενταμελές, τα δεκαπενταμελές», άρα και «του δεκαπενταμελές». Κάπως σαν τα ελληνικά τού «εγέρθητος».

Το φασιστικό φίδι στα σχολεία

Οι Αμερικανοί κλειδαράδες λένε αστειευόμενοι πως «οι κλειδαριές στις πόρτες δεν είναι για να σταματούν τους κλέφτες. Αυτό είναι αδύνατο. Κλειδώνουμε τις πόρτες για να μη βάλουμε σε πειρασμό τους έντιμους». Στην περίπτωσή μας οι «κλειδαριές» των σχολείων της χώρας αφέθηκαν ξεκλείδωτες στο φασιστικό φίδι.

Και αυτό δεν άφησε την ευκαιρία χαμένη. Η Δημοκρατία ολιγώρησε υποδειγματικά και αίφνης βρέθηκε κλειδωμένη απ’ έξω. Η είσοδος της Χρυσής Αυγής στο πλέον εύπλαστο κομμάτι του κοινωνικού ιστού έγινε με πρόφαση το Μακεδονικό, ενώ όλοι παρατηρούσαν, συμπεριφερόμενοι ως αδιάφοροι έως επικίνδυνα αφελείς.

Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις Δ.Ε.: Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον. Δε θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον!

Πώς γεννιέται ένας φασίστας;

«Ένας φασίστας γεννιέται άνθρωπος» απαντά ο Οδυσσέας Ιωάννου. «Που σημαίνει ότι εμπεριέχει και το φασίστα». Δεν μοιάζει με τέρας και όσο πιο συνειδητός είναι τόσο πιο πολύ εμφανίζεται με καλοντυμένους τρόπους. Από παιδί τού μαθαίνουν για το μεγαλείο της φυλής του και την ανωτερότητα του έθνους του. Γι’ αυτόν η ιστορία συνδέεται με τη φυλετική καθαρότητα και συνέχεια και όχι με τη συνάντηση των πολιτισμών, των αξιών και των επιδράσεων των ανθρώπων και των λαών. Στο μυαλό του κυριαρχεί ο μύθος της μοναδικής και αναλλοίωτης ταυτότητας μέσα στους αιώνες σαν να είναι η ιστορία και οι άνθρωποι ακίνητοι στον τόπο και τον χρόνο.

Η Ακροδεξιά δύο ηπείρων

Ο Ζαΐρ Μπολσονάρο, ο νέος πρόεδρος της Βραζιλίας, θριαμβευτής με 56%, δεν είναι κάποιος ουρανόπεμπτος, πολιτικά παρθενογεννημένος μεσσίας. Επικαλείται βέβαια τον Θεό σαν εντολοδότη του, απλώς όμως για να δείξει ότι δεν είναι μονοπώλιο της Βόρειας Αμερικής, των Μπους ή του Τραμπ, οι απευθείας σχέσεις με τα θεία, η στυγνή εκμετάλλευση της θρησκείας δηλαδή.

Τα ακροδεξιά τοτέμ της Ευρώπης

Από την αρχή της καπιταλιστικής κρίσης παρατηρούμε την αποδέσμευση από το περιθώριο των φασιστικών ιδεών, με ουσιαστικό επίκεντρο την μορφή του φανατικού εθνικισμού που θεωρεί το έθνος προϊόν των γενετικών ορμέμφυτων, και την διάδοσή τους μέσα σε ορισμένα κοινωνικά στρώματα: τα μεσαία, που μέχρι τα πριν κρατούσαν μια άθικτη κοινωνική θέση, και τα κατώτερα που διακατέχονται από μεγάλη απογοήτευση για την πεζότητα και την χωρίς μέλλον ζωή τους.

Πατριώτη, άσε τα «σάπια»

Πατριώτη, το ποιοι κρύβονται πίσω από τα συλλαλητήρια για το μακεδονικό είναι πρόδηλο. Ότι χρησιμοποιούν τους χιλιάδες ανθρώπους που συμμετείχαν στη Θεσσαλονίκη και θέλουν να το επαναλάβουν και στην Αθήνα, ότι αξιοποιούν σαν προκάλυμμα τους χιλιάδες ανθρώπους που δεν είναι φασίστες ή ακροδεξιοί για να προωθήσουν τα δικά τους φασιστικά και ακροδεξιά παιχνίδια, είναι ακόμα πιο πρόδηλο. Επομένως, πατριώτη, δεν είναι ώρα ούτε για υπεκφυγές, ούτε για δικολαβισμούς, ούτε για σοφιστείες. Δεν είναι η ώρα για κρυφτούλι πίσω από το δάκτυλό μας. Τουτέστιν, καθαρές κουβέντες.

Για ποιον ηχεί το ακορντεόν;

"Τ’ αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου μένει, όποτε ακούω από τότε ακορντεόν, κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει, δε θα περάσει ο φασισμός"

Η πραγματικότητα, αρκετά συχνά τελευταία, μας χτυπά άγαρμπα την πλάτη. Τελευταία εξέλιξη που γέμισε εικόνες τις τηλεοράσεις και τα  μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν το δημοψήφισμα της Καταλονίας. Μιας αυτοδιοικούμενης  επαρχίας της Ισπανίας, η οποία στο παρελθόν (από το 10^ο μΧ αιώνα έως τη δικτατορία του Φράνκο) αποτελούσε αυτόνομη οντότητα. Τις προηγούμενες μέρες διεξήχθη δημοψήφισμα το οποίο απαγορεύτηκε από την κεντρική Ισπανική αρχή. Οι εικόνες που ακολούθησαν μόνο ρίγη προκάλεσαν: ανοιγμένα κεφάλια, ηλικιωμένες κυρίες να σέρνονται από τις δυνάμεις καταστολής, εκλογικά κέντρα να πολιορκούνται.

Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια

Μπορούμε να μιλήσουμε για φασισμό του 21ου αιώνα; Υπάρχει τέτοιος κίνδυνος ή απλά είναι μια υπερβολή που μας χρειάζεται για να δικαιολογήσουμε τον επαναστατικό μας ζήλο; Μελετώντας τον χιτλερισμό και τον μουσολινισμό είναι για να διευρύνουμε τις ιστορικές μας γνώσεις ή για να καταλάβουμε τον σημερινό κόσμο;

Ο φασισμός με την ευρεία έννοια του όρου έχει μια ενιαία πολιτική έκφραση ή μπορεί να υπάρξει ένας «πλουραλισμός» του φασισμού με ποικίλες εκφράσεις; ‘Η ακόμα, αυτό το πολιτικό φαινόμενο ευδοκιμεί μόνο σε κάποια κόμματα και στη μηχανή του κράτους ή είναι και διάχυτος στην κοινωνία;

Μπορεί κάποιος να έχει δημοκρατικές ιδέες και η κοινωνική συμπεριφορά και πρακτική του να είναι φασιστική; Τα φασιστικά κράτη της Ευρώπης του Μεσοπολέμου, που ήταν περισσότερα από τα δημοκρατικά, ήταν προϊόντα χαρισματικών παρανοϊκών ηγετών ή ήταν αυθεντικά τέκνα του δυτικού πολιτισμού;

Βολικοί συμψηφισμοί και ιστορικές ρεβάνς

Η καταδίκη των σταλινικών εγκλημάτων και ο διαρκής στοχασμός για τη μήτρα τους είναι καθήκον κάθε δημοκράτη και κατά μείζονα λόγο κάθε αριστερού δημοκράτη. Αυτός ο στοχασμός και η διαπάλη των ιδεών στη βαριά σκιά του «υπαρκτού σοσιαλισμού» γέννησαν λαμπρές στιγμές της μεταπολεμικής ευρωπαϊκής Αριστεράς. Στιγμές δύσκολες, με διασπάσεις, με συγκρούσεις, με στιγματισμούς, με προσωπικές και συλλογικές δοκιμασίες.

Είναι σε μεγάλο βαθμό επίτευγμα επώδυνο του ευρωκομμουνισμού, αλλά και ποικιλώνυμων άλλων εκφάνσεων της Αριστεράς, η μελέτη των αποτρόπαιων όψεων του σταλινισμού: προσωπολατρία, απόλυτος συγκεντρωτισμός, κρατική και κομματική γραφειοκρατία, προνόμια της νομενκλατούρας, εξευτελισμός κάθε δημοκρατικής αρχής, πολιτικά εγκλήματα, εκτοπίσεις, εξοντώσεις.