Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2019

Μετατροπή των Μουσείων σε ΝΠΔΔ: το colpo grosso για την ιδιωτικοποίηση στον πολιτισμό

«Προχωρούμε στον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου, που αφορά στη λειτουργία των κρατικών μουσείων, με τη δημιουργία ΝΠΔΔ, όπου κρίνεται απαραίτητο. Τα μουσεία παραμένουν κρατικά, όμως λειτουργούν αυτόνομα εφαρμόζοντας προφανώς τη μουσειακή πολιτική του Υπουργείου» είπε η Υπουργός Πολιτισμού Λ. Μενδώνη στις προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή.
Μπορεί ακόμη να μην έχει εμφανιστεί νομοσχέδιο, όμως έχει ήδη ξεκινήσει ξανά επιτροπή για την αναμόρφωση του Οργανισμού του ΥΠΠΟΑ, με βασικό στόχο να βγουν εκτός του Οργανισμού του ΥΠΠΟΑ τα μεγάλα δημόσια Μουσεία, για να ανοίξει ο δρόμος για την μετατροπή τους σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και να ανοίξει ο δρόμος για την λειτουργία τους με διορισμένα ΔΣ και με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Τι μας λένε – Τι ισχύει
Έχουν το θράσος να λένε ότι τα δημόσια Μουσεία, ως Υπηρεσίες της ΓΔΑΠΚ, δεν έχουν εξωστρέφεια. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ψευτιά! Τα μεγάλα Μουσεία, ως υπηρεσίες της ΓΔΑΠΚ, και μάλιστα μέσα στην κρίση, έχουν πραγματοποιήσει πολύ περισσότερες εκθέσεις που τράβηξαν το διεθνές ενδιαφέρον, εκδηλώσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα και δράσεις για το κοινό, από ότι τα αντίστοιχα ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ ή ιδιωτικά μουσεία (μήπως θα θελε κάποιος να ανοίξουμε τη συζήτηση για την «τύχη» του Μουσείου Μπενάκη σήμερα;). Μόνο που είναι δράσεις που σχεδιάζονται με βάση τις κοινωνικές ανάγκες και όχι τα… γούστα της εκάστοτε κυβέρνησης που διορίζει το ΔΣ. Και έτσι πρέπει να ναι τα δημόσια Μουσεία!
Έχουν το θράσος να λένε ότι τα δημόσια Μουσεία θα είναι πιο «ευέλικτα» ως ΝΠΔΔ. Η μόνη «ευελιξία» που έχει η νομική μορφή του ΝΠΔΔ (γιατί κατά τα άλλα –και ευτυχώς- ελέγχεται σε όλα από το δημόσιο λογιστικό όπως και όλες οι υπηρεσίες) είναι ότι κάθε φορά που θα αλλάζει η κυβέρνηση, θα διορίζει άλλο Διοικητικό Συμβούλιο! Έχουμε να δούμε πολλούς αποτυχημένους πολιτευτές να βρίσκουν ρόλο στα Διοικητικά Συμβούλια των Μουσείων. Το τι σημαίνει διορισμένο ΔΣ από την εκάστοτε κυβέρνηση μπορούμε να το δούμε εύκολα στα νοσοκομεία (που είναι ΝΠΔΔ), όπου το κάθε ΔΣ ενδιαφέρεται να είναι περισσότερο αρεστό στον εκάστοτε Υπουργό, παρά να προσφέρει στο θέμα της υγείας, όπου οι εργαζόμενοι πληρώνονται υπερωρίες στη χάση και στη φέξη, όπου τα ΔΣ διώκουν εργαζόμενους αν δεν είναι της αρεσκείας τους, όπου αναθέτουν τη φύλαξη και την καθαριότητα σε ιδιώτες!
Έχουν το θράσος να λένε ότι τα δημόσια Μουσεία «θα κοστίζουν λιγότερο» και «θα βγάζουν τα έξοδά τους» ως ΝΠΔΔ. Κανένα Μουσείο σε όλο τον κόσμο –ακόμη και στις ΗΠΑ- δεν ζει χωρίς κρατική χρηματοδότηση. Και το ξέρουν πολύ καλά. Άλλωστε ο σκοπός του Μουσείου δεν είναι κερδοσκοπικός! Ούτε και τώρα θα κοστίζουν λιγότερο τα ΝΠΔΔ που ονειρεύεται η κυβέρνηση της ΝΔ –πώς άλλωστε να κοστίζουν «λιγότερο» με στρατιές διορισμένων ΔΣ που θα σέρνουν μαζί και τους παρατρεχάμενούς τους; Θέλουν να φτιάξουν πλασματικούς ισολογισμούς –όπως αυτούς που για χρόνια δημοσίευε το Μουσείο της Ακρόπολης- όπου θα φαίνεται ότι επιβιώνουν με τα χρήματα από τα εισιτήρια, ενώ το προσωπικό και άλλα έξοδα θα πληρώνονται κανονικότατα από το ΥΠΠΟΑ, για να εμφανίσουν ότι οι «μάνατζερ» μας έλυσαν το πρόβλημα. Τι θα πετύχουν με τον τρόπο αυτό; Να αποκόψουν τα έσοδα από τα εισιτήρια των μεγάλων Μουσείων από τον κοινό «κουμπαρά» του ΤΑΠΑ, να μην έχουν χρήματα τα μικρότερα μουσεία και οι Εφορείες Αρχαιοτήτων, να διαλύσουν σταδιακά και το ΤΑΠΑ και κάθε παροχή προς τους εργαζόμενους (πχ εξαιρέσιμα, καταδυτικά).
Ή μήπως κοστίζει «λιγότερο» η Εθνική Πινακοθήκη (που είναι ΝΠΔΔ), που έκλεισε κάποτε για επέκταση και η τύχη της αγνοείται, μετά από 10 χρόνια και αναρίθμητες επεκτάσεις προϋπολογισμού; Ή μήπως είναι πιο «ευέλικτο» το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΝΠΙΔ), με τα διορισμένα ΔΣ και τους διορισμένους διευθυντές, που ακόμη δεν έχει καταφέρει να ανοίξει για το κοινό; Ή μήπως είναι πιο «λειτουργικός» ο Οργανισμός του ΝΠΔΔ Μουσείου Ακρόπολης, που έχει τόσες Διευθύνσεις και Τμήματα όσες η ΓΔΑΠΚ στην Κεντρική Υπηρεσία; Και που έκανε κρίσεις με σκέτη απόφαση του (διορισμένου) ΔΣ του;
Τι θα σημαίνουν όλα αυτά;
  • Ότι κουμάντο στα Μουσεία θα κάνουν τα διορισμένα από την εκάστοτε κυβέρνηση ΔΣ και οι εργαζόμενοι θα είναι έρμαια αυτών των ΔΣ για μεταθέσεις, κρίσεις, καθηκοντολόγιο, επιστημονικό έργο κλπ.
  • Ότι ανοίγει ο δρόμος στην ιδιωτικοποίηση λειτουργιών όπως η φύλαξη και η καθαριότητα. Μιας και δεν έχουν καταφέρει να περάσουν με άλλο τρόπο την παράδοση της φύλαξης των Μουσείων και Αρχαιολογικών Χώρων σε ιδιώτες, θα το προσπαθήσουν μέσω των ΝΠΔΔ, ώστε μετά να το επεκτείνουν σε όλο το ΥΠΠΟΑ!
  • Ότι είναι αμφίβολα τα εργασιακά δικαιώματα των ήδη εργαζομένων στα Μουσεία, όσων απομείνουν, όπως και η πληρωμή των εξαιρέσιμων και άλλων αμοιβών, όσο κι αν διαβεβαιώνει η πολιτική ηγεσία ότι «όλα θα μείνουν ως έχουν».
  • Ότι ανοίγει ο δρόμος για την διάλυση του ΤΑΠΑ: η λογική της δήθεν «αυτοχρηματοδότησης» του κάθε Μουσείου έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την λογική του «κοινού κουμπαρά» του ΤΑΠΑ, μέσω του οποίου γινόταν η αναδιανομή των εσόδων από τα εισιτήρια, ώστε να επιβιώνουν και τα μικρότερα σε επισκεψιμότητα μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι.
  • Ότι στον ορίζοντα είναι η ζητιανιά στους κάθε λογής «χορηγούς» με κάθε λογής «ανταλλάγματα». Ήδη η κυβέρνηση με περισσό θράσος ανακοινώνει ιδιωτική χορηγία για την Ακρόπολη, κάτι που ως τώρα δεν είχε ποτέ καμία κυβέρνηση δεχτεί! Κουμάντο ήδη στον σύγχρονο πολιτισμό κάνουν τα κάθε λογής Ιδρύματα, που τώρα θέλουν να πατήσουν πόδι και στην πολιτιστική κληρονομιά (βλ. επέκταση ΕΑΜ και Ακροπόλ).
Η μάχη για να μη μετατραπούν τα Μουσεία σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου είναι η πιο σημαντική μάχη που έχουμε να δώσουμε το επόμενο διάστημα.
Το ζήτημα δεν είναι τι λέει και τι σχεδιάζει η πολιτική ηγεσία, αλλά τι θα κάνουμε εμείς οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες!

Δεν υπάρχουν σχόλια: