«Το shrinkflation καλά κρατεί» διαβάζω σε προχθεσινό ρεπορτάζ της Λένας Κυριακίδη στη «Συντακτών». Υπέρτιτλος: «Κραυγαλέα παραδείγματα παραπλάνησης καταναλωτών». Οπου «σε σαμπουάν γνωστής εταιρείας τα 400 ml έγιναν 330 με μεγαλύτερο κόστος». Προσθέτω δική μου εμπειρία – και επιβάρυνση: αφρόλουτρο άλλης… γνωστής, ίδιου βάρους αυτό, αφρίζει με διπλάσια ποσότητα· δηλαδή, από το άφρισμα του προϊόντος, στο… ξάφρισμα του καταναλωτή.
Ο όρος shrinkflation, κατά το ρεπορτάζ, εμφανίζεται στη διεθνή «πιάτσα», εξ Αμερικής, δεκαετία του 1960, καθιερώνεται στη χρηματοπιστωτική κρίση του 2009 και θεριεύει με την «πανδημία» του Covid· που εντέλει απεδείχθη χρυσοφόρος όρνιθα για τους κερδοσκόπους και «όρνιο» για, αναρίθμητα έως τώρα, πτώματα. Σχηματίζεται, δε, γραμματολογικά, με συναίρεση του shrink, μαζεύω, οπισθοχωρώ, συστέλλομαι και του inflation, φούσκωμα, πληθωρισμός. Αρα, είναι κάτι σαν ψευδεπίγραφο του αποπληθωρισμού, της μείωσης δηλαδή ή, έστω, στασιμότητας των τιμών τη στιγμή που καλπάζουν.
Είναι, για να το πούμε πιο απλά, μια εξαπάτηση, μια μπαγαποντιά του κερατά. Γελοία στη σύλληψη και εκτέλεση, αλλά πληθωρι(στι)κά εφαρμοζόμενη στην πολιτική και στη συναλλακτική οικονομία της αισχροκέρδειας και της λοβιτούρας. Παμπάλαιο δε. Γνωστό από παροιμιώδεις εκφράσεις όπως: περκάλι για βελούδο, φύκια για μεταξωτές κορδέλες… Σαν εκείνους τους γραφικούς στραγαλατζήδες με τα κασελάκια στα πανηγύρια. Που σου φούσκωναν, σου ξεχείλιζαν το φλιτζάνι της μέτρησης, που όμως από τη μέση και κάτω, στον πάτο, είχαν πατημένο χαρτί!
Στενεύουν χαρτιά υγείας και χαρτοπετσέτες, κονταίνουν κουτιά βουτύρου και εμφανίζονται να… χαμηλώνουν τιμές. Το καταλαβαίνουν πρώτοι οι καταναλωτές, όταν, κατά το ρεπορτάζ, «βλέπουν το κέικ να μη φουσκώνει» και, κατ’ εμέ, «το αφρόλουτρο να μην αφρίζει»! Και πόσο, αλήθεια, διαφέρουν, ως μέθοδος, οι παπατζήδες από τους αισχροκερδείς της αγοράς, αλλά και από τους χρηματιστές και τους τραπεζίτες… συστημικούς και… ξέμπαρκους!
Οι καταναλωτές; Τι κάνουν; Εξω, όλο και κάτι γίνεται. Μέσα, προσώρας, κάνουμε οικονομία στο σάλιο. Φτύνουμε μόνο τον κόρφο μας…
Πέτρος Μανταίος
Πηγή: efsyn.gr
Είναι, για να το πούμε πιο απλά, μια εξαπάτηση, μια μπαγαποντιά του κερατά. Γελοία στη σύλληψη και εκτέλεση, αλλά πληθωρι(στι)κά εφαρμοζόμενη στην πολιτική και στη συναλλακτική οικονομία της αισχροκέρδειας και της λοβιτούρας. Παμπάλαιο δε. Γνωστό από παροιμιώδεις εκφράσεις όπως: περκάλι για βελούδο, φύκια για μεταξωτές κορδέλες… Σαν εκείνους τους γραφικούς στραγαλατζήδες με τα κασελάκια στα πανηγύρια. Που σου φούσκωναν, σου ξεχείλιζαν το φλιτζάνι της μέτρησης, που όμως από τη μέση και κάτω, στον πάτο, είχαν πατημένο χαρτί!
Στενεύουν χαρτιά υγείας και χαρτοπετσέτες, κονταίνουν κουτιά βουτύρου και εμφανίζονται να… χαμηλώνουν τιμές. Το καταλαβαίνουν πρώτοι οι καταναλωτές, όταν, κατά το ρεπορτάζ, «βλέπουν το κέικ να μη φουσκώνει» και, κατ’ εμέ, «το αφρόλουτρο να μην αφρίζει»! Και πόσο, αλήθεια, διαφέρουν, ως μέθοδος, οι παπατζήδες από τους αισχροκερδείς της αγοράς, αλλά και από τους χρηματιστές και τους τραπεζίτες… συστημικούς και… ξέμπαρκους!
Οι καταναλωτές; Τι κάνουν; Εξω, όλο και κάτι γίνεται. Μέσα, προσώρας, κάνουμε οικονομία στο σάλιο. Φτύνουμε μόνο τον κόρφο μας…
Πέτρος Μανταίος
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου